σχολικά λεωφορεια

Σχολικά σε μια πλαγιά
γεμίζουνε παιδιά και πέφτουν στο γκρεμό
αρπάζουνε φωτιά
και καιν την πόλη.

Όταν πια δε με θυμάσαι

Θα σ'αγαπάω όσο ζω
όσο αναπνέω θα σε φυλώ
να μη λυπάσαι
θα σε προσέχω όταν κοιμάσαι
και όταν πια δε με θυμάσαι
τα όνειρα σου θα πυρπολώ.

Σαν Κεραυνός

Μέσα από αυλακιές στο χώμα δροσίζεται η φωνή σου
Τα μαυρα σύννεφρα σκεπάσανε τα μάτια σου μα θα σε βρω
Στη γέφυρα που κρέμεται από τον ουρανό.
Σαν κεραυνός να μπω μες την ψυχή σου.

Πατέρας ναυτικός

Πατέρα
που σε βγάλαν ναυτικό,
να ψάχνώ να σε βρω
κι εσύ να χάνεσαι στα πέλαγα.

Πατάρι (παλιά γνωστή πάλι άγνωστη)

Άνοιξα το πατάρι
για να σε κλείσω μέσα
μα εσύ πήγες και κρύφτηκες
μες τη καρδιά μου.

Δεν πειράζει

Αγαπώ όλο τον κόσμο γιατι μοιράζεται τη ζωή μαζί μου.
Ποιος τη μοιράζει δε μας νοιάζει.
Δεν πειράζει που πεθαίνουμε κι ο κόσμος δεν αλλάζει.
Που δίνουμε τη θέση μας σε άλλους δεν πειράζει.

Το κίτρινο του φύλλου

Νιώθω τη χλωμάδα του νεκρού

Το κίτρινο του φύλλου

και το βάρος της θάλασσας.

Η θειά μου η Νέλλη

H μυρωδιά από πιπέρι
μου θυμίζει τη θειά μου
την καμπούρω τη Νέλλη.

Σαν χαρακτήρας του Μπος
σαν Καλικάντζαρος
σα γερασμένη νεράιδα
σαν καλοκάγαθη μάγισσα
καθόταν στη βεράντα
πάντα με ένα τσιγάρο στο χέρι
το καλοκαίρι και κοίταζε.

Τι κοίταζε
κανείς μας δεν ξέρει
κι ύστερα έπαιρνε κι έτριβε
κι έριχνε κι άλλο πιπέρι.

Τα έπιπλα

Μ'αυτό τινάζαν τις ψυχές από τα έπιπλα
και φωνάζοντας "Λήθαργος"
τις κοιμίζαν μια για πάντα.

Φωτιά στα μνήματα

Βάλαν φωτιά στα μνήματα
Φλόγες σαν κύμματα εξαπλώθηκαν
Τεντώθηκαν
και κάψανε τα σπίτια
τα λαγκάδια
τα βουνά
τη θάλασσα.
Κι όλα τα δηλινά τυφλώθηκαν
γιατί θυμίζαν πυρκαγιά.

Βάρος

Αφήνω το βάρος της αλήθειας
στις πλάτες του ουρανού.

Μα όταν κοιτάω ψηλά τα αστέρια
βλέπω τις σκέψεις που δεν έκανα.

Αψού

Δεν είχε κάτι ποιητικό κι όμως με "τράβηξε".
Φτερνίστηκα και δεν ανταποκρίθηκε.
Ξαναφτερνίστηκα και πάλι τίποτα.
Φτερνίστηκα για τρίτη φορά
κι Εξαφανίστηκα.

Στο Λιβάδι Του Χρόνου

Στο λιβάδι του χρόνου
θα ονειρευτώ πως ξαπλώνω
και θα μυρίζω το χρώμα
του θλιμμένου ουρανού.

Φερνάντο Πες ωά

Περπάτησα πάνω στη θάλασσα

και μέσα έπεσα.
Θύμωσα.
Στα δυο τη χώρισα
και ξάπλωσα.
Κοιμήθηκα
και ξύπνησα

πνιγμένος.

παραμιλητό

Έχω δει πράγματα που δε βλέπονται
Πάνω στα νεκρά μου μάτια
Καθώς παραμιλούσα

4 σύννεφα

1.Έτσι όπως γέρνουνε τα σύννεφα
φοβάμαι μήπως πέσουν.

2.Του ενός σύννεφου η σκιά
έπεφτε στο άλλο
σαν όνειρο λευκό
σαν ακτή χωρίς νερό
σα πούπουλο στον άνεμο
σα να'ναι εγώ
όλο το κενό του ορίζοντα.

3.Ποτάμια σύννεφα κυλούσαν στον αέρα
και ρίχνονταν στο πουθενά και πέρα
οι εκβολές εξαερίζονταν και γίνονταν πουλιά
που πέφτανε με φόρα χαμηλά και ανεβαίνανε ψηλά ξανά
σαν τις κορδέλες απ'τις κοπέλες που χορεύουνε
με δακρισμένα μάτια.

4.Πότε θα προσγειωθούμε?
Κουράστηκα να βλέπω τα σύννεφα από πάνω
και να τα περνώ για κύματα.

πεινασμένη καρδιά

Η καρδιά χτυπούσε απ'το στομάχι μου
και το στήθος μου γουργούριζε απ'τη πείνα.

γρήγορα

Γρήγορα μεγάλωσα
και γέρασα νωρίς.
Αύριο, μεθαύριο πεθαίνω.
Να δούμε τι θα γίνω...

Παίζω Με Τις Λέξεις Μα Εκείνες Δε Με Παίζουνε

Όταν μιλώ σε σένα

Όταν μιλώ σε σένα
σε όλες σας μιλώ.
Όταν σ'αγαπώ
σας αγαπάω.
Όταν κλαίω για σένα,
για μένα κλαίω
και για καμιά σας.

τα 3 παιδιά της τρέλας

1.Τα μάτια της τρελής

Στα μάτια της τρελής κοιτάχτηκα
και κλείστηκα 'κει μέσα.
Και ήτανε τόσο στενά
που δε χωρούσα.
Κουρνιάστηκα
και ονειρεύτηκα
πως έγινα ματιά.

2.Τρελοί στις πόλεις

Οι πιο πολλοί τρελοί
ζούνε στις πόλεις τις μεγάλες
τις απάνθρωπες
τις μισητές.
Τρελαίνονται από τις σειρήνες
Παρασέρνονται από βήματα και χάνονται.
Λυπούνται.
Πολύ λυπούνται.
Τόσο θλίβονται,
που καταπίνουν τις ψυχές τους πίνοντας.

3.O τρελός της πλατείας

Μην ενοχλείται τον τρελό που γυρνά γύρω απ'αυτόνα στην πλατεία.
Με τα μπαλόνια του στη πλάτη του δεμένα θα πετά κι ας μην το βλέπετε.

Ποιητική Ομορφιά

Όλα είναι ποίηση.
Μια πλάτη με λιτά μαλλιά,
μια αποβάθρα,
η σκουριά.

Ποίηση είναι τα πάντα.
Τα ωραία και τα δυσάρεστα.
Όλα είναι ομορφιά
που μεταλάσσεται σε ποικιλία
για να μην εκτιμάμε τίποτα.

πόλεμος

Ένας πόλεμος μέσα μου
κι ένας γύρω μου
πολεμάνε μεταξύ τους
και ξεσπάνε
σε εμφύλιους σπαραγμούς
όποτε κλαίω.

Να κλαις

Να κλαις για μένα.
Να κλαις που δε μ'αγάπησες όσο εγώ εσένα.
Να κλαις.
Να κλαις και να χαίρεσαι που κλαις.
Τα δάκρυα είναι νερά που σε ξεπλένουνε.
Τα δάκρυα!
Μόνο αυτά είναι αληθινά.
Θάλασσες που παγιδέψαμε στα μάτια.
Ριχά νερά κι ακίνδυνα
μην τα φοβάσαι.
Είναι καρθρέπτες που κοιτάν ψηλά
όπως των δέντρων τα κλαδιά.
Κοιτάν τον ουρανό
κι αυτός τα κοιτά.
Τα κοιτά και στολίζεται τα βράδυα.

Να κλαις και να θυμάσαι
πως όπου κι αν πας θα φαίνεσαι
απο 'κει πάνω και θα φλεγεσαι
σαν άστρο που 'σβησε
και παραμένει.
Εκεί ψηλά γεμίζεις τη σιωπή κι εσύ.

Μην κλαις!

Απάντησε μου

Νιώθω δυνατός
μα θέλω να γκρινιάξω.
Θέλω να μπω στην αγκαλιά σου
και να κλάψω.
Θέλω να 'μαι το μωρό
που τρέφεται απ'τα φιλιά σου.
Θέλω να μυρίσω τα μαλλιά σου
και να αποκοιμηθώ.
Μπορώ?
Μπορώ να μπω στα όνειρα σου?

Νιώθω δυνατός
μα τρέμω.
Τρέμω μη σκοντάψω.

Μόνος μου μπορώ
μα αναζητώ τα ψέμματα σου.
"Πού είναι η αγάπη όταν τη ζητάς απεγνωσμένα?"
Ρωτάω εμένα και δεν απαντώ.
Απάντησέ μου!

Φρίκη

Τι φρίκη να'σαι άλλος
όταν κοιτάς τα μάτια σου!

και ύστερα τι?

Περπατώ ακολουθώντας τα πόδια μου.
Η ζωή μου προχωράει χωρίς να το σκεφτώ.
Κάπου κάπου πεθαίνω για λίγο για να ξαναναστηθώ.
Και ύστερα τι?
Όλα είναι εγώ κι εγώ δεν υπάρχω.

αποτυχία

Δε γίνεται να το ζω εγώ αυτό!
Μισό λεπτό...
Ποιος είμαι?
Ποιό είναι τ'όνομα μου?
Που πάω?
Ποια είναι η μαμά μου?
Τι κάνω εγώ εδώ?
Που είμαι?
Τι συμβαίνει και δε βγαίνει έξω κανείς?
Τι ώρα είναι?
Τι μυρίζει έτσι?
Δεν υπάρχει ήχος!
Δεν υπάρχει ούτε ήλιος!!!
Ζω?
Δεν με αισθάνομαι...
Μα καλά,
Που πήγε ο ουρανός?
Τα πόδια μου που πήγανε?
Ποιος με πηγαίνει τώρα?
Θέλω να ξυθώ και δεν μπορώ.
Θέλω να μ'αγγιξω και δε με βρίσκω!
Είμαι νεκρός?
Μα οι νεκροί δε σκέφτονται ούτε κοιμούνται...
Άρα δεν ονειρεύομαι.
Είμαι η μετεμψύχωση μου που απέτυχε!

ΤΑ ΑΝΑΛΑΤΑ ΑΝΑΛΥΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΑ ΟΛΑ ΛΥΣΑ

Μαύρες Σακούλες

Όλους τους ξοδεμένους
που ζουν πεθαίνοντας
Το πρωι θα τους μαζέψουν σκουπιδιάρικα
στις μάυρες τους σακούλες κάτω από τα μάτια.

όλα είναι όπλα

Πήγα σε πόλεις υπονόμους
με τρελούς,
σπιούνους,
ληστές κι αλκοολικούς στους δρόμους.
Είδα φρικιά και πόρνες,
ζωντανούς νεκρούς και βρωμερούς επαίτες.
Είδα και τους πολλούς.
Να περπατάνε κλαίγοντας χωρίς λυγμούς
και με χαμόγελα λευκά και παγωμένα.
Τους είδα να τρέχουν,
να σκουντάν,
να πέφτουν πάνω μου,
να με ποδοπατάν
και να γλυστράν,
χωρίς να πέφτουνε τα μούτρα τους να σπαν
καθώς κοιτάγαν μέσα τους.
Τους είδα όλους.
Όλους ολομόναχους.

μέρα-νύχτα

Καμιά μέρα δεν είναι χειρότερη ή καλύτερη από μια άλλη.
Κάθε μέρα κακή και καλημέρα μαζί.
Κάθε μέρα σφαίρα στον ορίζοντα
που διαπερνά τα σύννεφα και χάνεται στη νύχτα.

ήλιος-δείπνος

Τα μάτια φάγαν τη ματιά μου
και φτύσανε τον ήλιο

χωρίς εμένα

Που κρύβεται την αυγή η γη
που τη νύχτα κάνει θαύματα με αστέρια?
Που πήγανε τα μάτια μου
όταν φύγανε με τη ματιά που κοίταγε τα τρένα?
Που είμαι πάλι
κι απόμεινα χωρίς εμένα?

νύχτα

Πιάστηκε το Φως
στα δίχτυα της Νύχτας
και ξεψύχησε

Τι θεός είναι αυτός?

Τι θεός είναι αυτός
που γεννάει παραπληγικούς,
τυφλούς και κωφάλαλους?

Τι θεός είναι αυτός
που γεννάει τόσο μίσος?

Τι θεός έιναι αυτός
που το κακό το βαπτίζει καλό
και του επιτρέπει να υπάρχει?

Τι θεός είναι αυτός
που ντρέπεται να εμφανιστεί?

Τι θεός είναι αυτός
που δεν παραδέχεται ότι είναι Θεός?

Τι θεός είναι αυτός
που τιμωρεί και αποφασίζει ποιος θα καεί στην κόλαση
ενώ έχει κάνει κόλαση την ίδια τη ζωή?

συνάντηση

"Η πόρνη που σέβεται"
και ο άντρας που δέχεται να'ναι πόρνη
συναντήθηκαν,
αγκαλιαστήκαν
και κλάψανε μαζί.

Desert

-Do you have something for desert?

-Yes, my pussy sir!

Τι είμαι όταν γράφω?

Όταν γράφω δεν είμαι αυτό που είμαι .(όταν δεν γράφω).
Όταν γράφω δεν είμαι.
Γίνομαι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει,
που δε φτιάχνεται ούτε διαλύεται.
Κάτι που δεν είναι κάτι.
Ένα τίποτα που είναι κάτι.
Μια ιδέα που δεν έχει αρχή και τέλος,
Μια ιδέα που χάθηκε κάπου στη μέση.
Μια εικόνα που δεν ανακαλείται.
Μια σκέψη που ξεχάστηκε πριν γίνει.
Ένα κορμί αόρατο,
πιο άδειο απ' τον άνεμο και πιο γεμάτο από τη θάλασσα.
Ένα έντομο που έσπασε την πνικτηκή αγκαλιά της ατμόσφαιρας
και βουίζει εκωφαντικά στα αυτιά του σύμπατος.
Είμαι οτιδήποτε δε θα μπορούσε να είναι
αλλά υπήρξε ξαφνικά.

3 Βαρκελωνέζικα

1. Πορτ Βελ

Μου στρωνότανε χαλί από ταράτσες
από το πάρκο Γκουέλ ως την μπαρτσελονέτα
στα πόδια του Πορτ Βελ να ακουμπήσω
που τα φιλά η θάλασσα.

2. Βαρκελώνη

Βαρκελώνη,
το παιχνίδι του Γκαουντί
τ' όνειρο του Νταλί
και η ιδέα του Πικάσσο.

3. H άλλη όψη

Βαρκελώνη
Η πόλη των παράφορων και των δυστυχησμένων
των μαυρισμένων κύκλων και των προκλητικών ματιών.

Βαρκελώνη
Η πόλη των θαυμάτων και των τρελών αέριδων
Των ψεμμάτων και των παραμυθιών.

Βαρκελώνη
Η πόλη των ηλίθιων και των απελπισμένων
Των αλκοολικών και των λυγμών των μόνων.

Παρακαλώ

Παρακαλώ
Ορίστε
Να βοηθήσω?
Περάστε
Πληρώστε
Περιμέντε
Βάλτε μια υπογρφαφή εδώ
Κι εδώ, κι εδώ...
Μπισκοτάκι?
Ζάχαρη θέλετε στον καφέ σας
ή τον θέλετε πικρό σαν την πικρόχωλη ζωή σας?
Γυρίστε
και τα χέρια σας στον τοίχο ακουμπήστε.
Θα σας πιάσω με τα χέρια μου.
Βγάλτε τη ζώνη σας.
Θα σας ξεγυμνώσω
Θα πονέσετε λιγάκι
κι ύστερα αυτό που θα σας δώσω
θα το φάτε
μην το φτύσετε
θα κοιμηθείτε σαν πουλάκι.
Προσδεθείτε
Απογειωνόμαστε
Μην πανικοβληθείτε!
Λίγο κρασί ακόμα?
Ρίξτε μου ένα κέρμα
αν θέλετε να τη βρείτε:
"Θα σ' αγαπάω, όσο θέλεις
Θα μιλάω, όποτε θέλεις
Θα υπάρχω, για όσο θέλεις
Θα σε φάω κι ας μη θέλεις."

Κλειδώθηκα στον Ύπνο μου

Το κλάμα ενός μωρού
ακούστηκε απ' το στήθος μου
και η κραυγή της μάνας του
με ξύπνησε τη νύχτα
κι όταν σηκώθηκα να ανοίξω
την πόρτα που χτυπούσε
άνοιξε η πόρτα μόνη της
και στο δωμάτιο που κοιμόμουν
μπήκα!

Με βρήκα ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου
και όταν
η πόρτα ξαναχτύπησε
πήγα να ανοίξουμε
μα άνοιξε πάλι μόνη της
και στο δωμάτιο μπήκα
και με βρήκα αγκαλιά με μένα
να ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
Κι όταν η πόρτα ξαναχτύπησε
σηκωθήκα και οι δυο
κι εγώ από πίσω ακολούθησα
μα η πόρτα τώρα δεν άνοιγε!
Κλειδώθηκα
στον ύπνο μου
ν' ακούω το κλάμμα ενός μωρού
και την κραυγή της μάνας του.

Όταν σκαλίζω τη μύτη μου τρέμω μην έρθει κανείς και μου δώσει το χέρι του.

3 Τρένα

1. Τρένο για το πουθενά

Ανέβηκα στο τρένο για το πουθενά
και δεν ξανακατέβηκα.
Έτσι όπως πηγαίνα
μόνος επιβάτης κι οδηγός τυφλός
απ'το ανοιχτό παράθυρο κοιτούσα μα δεν ένιωθα τον άνεμο να μπαίνει μέσα
και πήγαινα ακίνητος
προσμένοντας το τρένο που επέστρεφε απ'το τίποτα
να πέσει πάνω μου.

2.Τρένακια

Τρένα φεύγουν,
τρένα έρχονται,
αλλάζουν επιβάτες
κι όμως ίδια μένουν.
Τρένα φτάνουν,
τρένα ξεκινάνε,
πάνε στα ίδια μέρη
μα διαφορετικά γυρνάνε.
Τρένα σταματούν,
τρένα συνεχίζουν,
άλλα υπνοβατούν
κι άλλα σφυρίζουν.
Τρένα με επιβάτη εμένα,
Τρένα με επιβάτη κανένα.
Κλεμμένα τρένα,
παρατημένα.
Τρένα, τρενάκια
για τα παιδιά παιχνιδάκια
και μέσα εμείς,
ήρωες σε παραμύθι αφανείς.

3. Καρδιά

Μου 'πεσε η καρδιά στο πάτωμα
στη χαραμάδα
κάτω απ'το κάθισμα του τρένου.
Με τo χέρι μου να τη βγάλω προσπάθησα
και βρήκα την καρδιά ενός άλλου!

τα μάτια της Γης

Ακούω τη μελωδία των τρένων καθώς τσουλάνε πάνε στις ράγες,
Πίνω την αρμονία των πεύκων καθώς στοιχίζονται σε πράσινα δάση
και στο χαλί τ' ουρανού Βλέπω τα μάτια της Γης.

Η Ψυχή

Η ψυχή που σκότωσες δεν πέθανε
Ωρίμασε
Ήσύχασε εσύ και μη φοβάσαι...
Η ψυχή που σκότωσες δεν πέθανε
Ηρέμησε
Έγινε η σιωπή που ακούς όταν κοιμάσαι...
Η ψυχή που σκότωσες δεν πέθανε
Εσύ έχεις πεθάνει
Και ξυπνάς όταν θυμάσαι...
Η ψυχή που σκότωσες δεν πέθανε
Δε φωνάζει απλά
Ψυθιρίζει στα αυτιά σου
Και σε κάνει να γελάς όταν λυπάσαι.

μια καρδιά ανανάς

Αν δεν αναρωτιέσαι τι κάνεις, από πού ήρθες και πού πας
Αν βρίσκεις απαντήσεις
κι αν προσπαθείς να λύσεις τα μυστήρια
Κλείσε τη σκέψη σε κλουβί και κλείδωσέ τη
άσ'τηνα μόνη να παραμιλά
και άμα γεννηθείς αυτό που είσαι
θα 'σαι ό,τι είσαι όταν κοιμάσαι
θα περπατάς στα σύννεφα
και τις βροχές θα αγαπάς
μές στα νερά τους θα δροσίζεσαι
το πρωί όταν ξυπνάς
και θα μυρίζεις σαν τα κυπαρίσσια
που κοιτάν τον ουρανό
και κάνουν τα κλαδιά τους μια καρδιά από πουλιά πάνω απ'τη θάλασσα
που πλένεται η δύση
που τελειώνει πριν αρχίσει.

Μάσκα

Ο ήλιος
θα λιώσει
τη παγωμένη σου μάσκα
και θα πάψω να μαντεύω την έκφρασή σου.

μια στιγμή

Μια εικόνα μπορεί να με φωτίσει
Μια μυρωδιά μπορεί να με κάνει παιδί ξανά.
Μια γεύση μπορεί να ταξιδέψει τη σκέψη μου
Μια στιγμή μπορεί αιώνια να μείνει
σαν εικόνα
σαν μυρωδιά
σαν γεύση
στη μνήμη.

Μπλέξιμο

Κοιταχτήκαμε και χαζέψαμε.
Μαζευτήκαμε όλοι μαζί και μαζέψαμε.
Γελάσαμε με κλάμματα
Γυρέψαμε ό,τι διώξαμε και είπαμε πως χάσαμε.
Φέξαμε και σβήνοντας πέσαμε
και φτάσαμε εκεί που φοβηθήκαμε να πάμε.

καθρέπτης

Οι άλλοι είναι καθρέπτης του εαυτού σου
και το Εσύ
ο καθρέπτης των πολλαπλών εαυτών σου.
Αν δώσεις χαμόγελο, χαμόγελο θα πάρεις
Αν δώσεις τρόμο, δρόμο θα πάρεις
κι αν δώσεις τα πάντα
μην περιμένεις να πάρεις τίποτα.

Μούρα

Στο φράχτη με τα μούρα
τα μάτια μου είδα κρεμασμένα.

η Συκιά

Ξύπνησα
απ'τη σκιά
κάτω απ'τη ζέστη
κι έκλαψα.
Ήπια τον ιδρώτα μου
και έσβησα.
Μάζεψα τα κάρβουνα μου
και πάνω τους τα χείλη μου έψησα.
Κοκκίνησε ο ουρανός
και μύρισε ο άνεμος φιλιά.

Αμήν

8αδειςπωςείναινΑμήνείσαι

κούπα

Έστυψα τη γη σαν πορτοκάλι κι έφτιαξα μια καυτή λεμονάδα από αίμα

Σκέψου Κάτσε Βρέξου

Γίνεσαι πιο έξυπνος
όταν σκέφτεσαι
και πιο χαζός
όταν το σκέφτεσαι.

What?

Ι can't remember what you heared
to tell you what I told!

Παράλογο Άλογο

Ένα άλογο παράλογο
μπήκε μες στο σπίτι μου
κι έβγαλε ένα λόγο δίλεπτο και λεπτεπίλεπτο
καθισμένο στο έπιπλο
για τον τρελό ιππότη το σοφό
που το καβάλησε και το κουβάλησε
σε τόπο ποταπό στον ποταμό
επάνω τρέχοντας χωρίς σταματιμό
δε φτάσανε ποτέ εκεί που ήτανε
γιατί εκεί που ήτανε, ήτανε πουθενά
και οι δυο τους πουθενά δεν ήτανε.
Του 'δωσε τα σύννεφα να τα μασήσει
και να φτύσει αίμα γυάλινο σαν άστρα
να κρεμαστούν στον ουρανό
όπως τα ρούχα αυτοκτονούνε κρεμασμένα στην κρεμάστρα.

Κουκλοθέατρο

Πέφτανε τα φύλλα πλαστικά
στο χώμα από ταρτάν
και ο παγωμένος ήλιος έριχνε ακτίνες Χ
που λιώναν τιςσκεπές απ'τα κουκλόσπιτα.
Τα σκιάχτρα τον τάπιτα σκαλίζαν
και καρφώνανε λουλούδια που δε μύριζαν.
Η σιωπή παιζόταν δυνατά απ'τις σειρήνες
και τα σύννεφα κινδύνου βρέχαν σταλαχτίτες.
Οι αέρηδες στέκονταν ακίνητοι
και η θάλασσα ξέβραζε πουλιά στην γυάλινη ακτή.
Αναπνέοντας μπουρμπουλήθρες
και με τα πόδια κολλήμενα στο κεφάλι μου
κύλησα στην ανηφόρα.

κάποιον μου θυμίζεις

Μου θυμίζεις κάποιον
που σε θύμιζε
μα δεν υπήρχε

drink and fuck

drink my houswine
and
fuck my houswife

Απουσία

Έμεινε μια απουσία της αγάπης να αγαπάμε

3(ή πολύ παραπάνω) σκέψεις

1. Πριν σκεφτώ αυτό που σκέφτομαι
σκέφτηκα να γράψω ό,τι σκεφτόμουνα.
Πριν σκεφτώ αυτό που γράφω τώρα
έγραψα αυτό που θα σκεφτώ μετά.

2. Μου ήρθε κάτι στο μυλό
και νόμισα ότι το σκέφτηκα.
Μα δεν ήτανε δική μου η σκέψη αυτή,
κι απ'την τρομάρα μου,
να σκέφτομαι σταμάτησα για πάντα.

3. Πάντα σταματάω τα πάντα
όταν θέλω να σταματήσω να ζω για μια στιγμή
και να ζήσω τη στιγμή.

Ταμπέλες

Οι ταμπέλες στα δρομάκια δε διαβάζονταν
και χάθηκα στο δάσος που δεν με οδηγούσαν
κι όταν έπεσε η νύχτα
αποκοιμήθηκα
και ξέφυγα
και ξαναβρέθηκα στο τέρμα
από όπου ανάποδα ξεκίνησα
περπατώντας προς τα πίσω.

Χαρταετός

Ένα χαρταετό χαμόγελο στον αέρα πέταξα και γέλασα

Κύματα που οπισθοχώρισαν

-Δεν υπάρχει αυτό το μέρος
ούτε εσύ!

-Πώς βρέθηκα εδώ?
Πώς το περπάτησα?
Τι ήτανε αυτό που κοίταξα όμως δεν είδα?
Ο αφρός της θάλασσας που πάτησα και έχασα τα πόδια μου
και το σκυλί που πήγαινε - αντίθετα στα κύματα - προς την στεριά
υπήρξαν ξαφνικά και ύστερα σβήστηκαν
όπως το μήνυμα που άφησα στην αμμουδιά
και ξέχασα τι έγραψα.

δυο θάλασσες

Δυο θάλασσες αντικριστά
πιαστήκανε αγκαλιά και στέρεψαν
γίνανε ποτάμια δάκρυα που κυλήσαν στα βουνά
και τα ήπια απ'το πηγάδι στην αυλή με τους αμνούς και τους αυλούς
και ξέχασα!

Βαρύτητα

Σε μια πεδιάδα θάλασσα
βούτηξα
και με τα στάχια χόρεψα
κοιμήθηκα
και ονειρεύτηκα ότι είμαι χώμα
που αφουγκράζεται τον ήλιο
και αναπνέει με φιλιά
και φύτρωσα
τυλίχτηκα στα σύννεφα σαν κλιματριά
και στη σελήνη μεταφέρθηκα
μα μοιάζανόλα τους γνωστά
και κοίταξα κάτω να δω τη γη μα δεν τη βρήκα
Έγινα Βαρύτητα βαριά
και προς τα πάνω έπεσα!

τα 4 ερωτικά

1. Κοχύλια

Δρόμο με κοχύλια μου έστρωσες
να βγω στην παραλία
να σε βρω να αποκοιμιέσαι
με τον ήλιο αγκαλιά
και η θάλασσα να ψυθιρίζει νανουρίσματα στα αυτιά σου
να σηκωθείς απ' τη χαρά σου
να με δεις που σε κοιτώ
να μου πεις αυτό που ήθελα να πω
και να'ρθεις πρωτού να'ρθω
να με φιλήσεις πριν πάω να σε φιλήσω εγώ
να σε παρακαλώ να ξυπνήσω μη μ'αφήσεις.

2. Καθρέπτης

Σε είδα
να χτενίζεις τα μαλλιά σου
και να κοιτάς που απ'έξω περνώ
μέσα απ'τον καθρέπτη σου.

3. Χάρτινο Σπίτι

Το σπίτι που 'φτιαξες να ζήσουμε μαζί
ήταν από χαρτί
και τσαλακώθηκε
το πήρε ο άνεμος
και οι βροχές το 'ριξαν στον υπόνομο
να ταξιδεύει σαν βαρκούλα τις ψυχές μας στα σκοτάδια.

4. Επιβίβαση-Αποβίβαση

Επιβιβάστηκα στο πλοίο από όπου εσύ αποβιβαζόσουνα.

2 Πλάτες

1. Ζωγραφιά

Με κοιτούσες με την πλάτη σου
κι έβλεπα το χαμόγελο σου
με τα μάτια μου κλειστά
και το ζωγράφισα.

2. Γλάρος

Σήκωσα το βλέμμα μου
και κοίταξα του γλαρου την κοιλιά
και είδα την πλάτη του
όταν από πάνω του έπεσα
και πέταξα ανάσκελα.

τα 5 Νεκρικά

1. Κρεματόριο

Στο μέρος που καίει τους νεκρούς ο ήλιος
περπάτησα και μύρισα τα αρώματα
από τα νεκρολούλουδα
στο χώμα ξάπλωσα κι έγινα στάχτη
και με έσπειρα
να ανθίσω.

2. Σήμερα Ξύπνησα

Σήμερα ξύπνησα.
Σηκώθηκα απ'το φέρετρο
κι έτσι όπως έγυρα στο νεροχύτι
το πρόσωπο να βρέξω
με φρίκη ανακάλυψα πως έλειπε!
Απ' τον πανικό μου φώναξα
μα δεν ακούστηκα.
Προσπάθησα να τρέξω
μα τα πόδια μου το βάλανε στα πόδια.
Με τα χέρια τη καρδιά ξερίζωσα και είδα
πως δεν είχε ούτε αίμα
ούτε ρίζα.
Τη φάγαν τα σκουλίκια!
Και τα χέρια μου σαπίσανε
και πέσανε
κι εγώ μαζί στο λάκο μέσα
ξάπλωσα ξανά και ονειρεύτηκα
πως πέθανα.

3. Νεκροφόρα

Καθώς οδηγούσα
άφησα τα χέρια μου
και χάραζα πορεία με τα μάτια μου κλειστά.
Από την οροφή
βγήκα απ'το σώμα μου
και είδα από ψηλά
μια νεκροφόρα
δίχως οδηγό
και μένα μες στο φέρετρο
να με χτυπάει ο ήλιος και να καίγομαι
σαν καπνός απ'την εξάτμιση
να αφήνομαι ξωπίσω
και να γίνομαι γραμμή στην άσφαλτο από κιμολία
για να με σβήσει η βροχή.

4. WaterTaxi

Σε ένα θαλάσσιο ταξί επιβιβάστηκα
που με έβγαλε στην άβυσσο
και πλήρωσα με τη ψυχή μου
τη ταρίφα του θανάτου.

5. Πορφυρό Λοφίο

Το λόφο πάνω στο νησί
μου φόρεσα λοφίο
και το κρανίο στόλισα με συρματόπλεγμα
τον τάφο μου πότισα και φύτρωσα λουλούδια
και ύστερα φαγώθηκα απ'τα πουλιά που κάλεσα
με τη νεκρή μου μελωδία.

Χαρταετός 2

Έκλεισα τα μάτια
και στα βλέφαρα μου πάνω είδα
πως το κάτω ήταν χαμηλά
κι εγώ ψηλά κρατιόμουνα από μια κλωστή
που έπεφτε σ' έναν χαρταετό στο χώμα.

Οδηγέ!

Ο οδηγός
του άδειου λεωφορείου
δεν έχει σπίτι να γυρίσει.
Περιφέρεται στους δρόμους τη νύχτα
ώσπου να ξημερώσει
να γεμίσει φασαρία
και να αποκοιμηθεί.

τέρας

Η
πεντάμορφη
γέρασε
κι
έγινε
τέρας.

μπέρδεμα

Τα πουλιά μπερδεύτηκαν
ξεχάσαν να πετάν
και βόσκουνε σαν πρόβατα.

Σοκολατένια Κέρματα

Ανέβηκα στο φάρο που ονειρεύτηκα
στην πλάτη της θάλασσας σκαρφάλωσα και έπεσα
και μ'ένα ήπιο ήπτιο κολύμπησα
και σηκωθήκαν κύματα
που με 'βγαλαν σε μια ακτή από κέρματα
τα ξετύλιξα κι έφαγα λιωμένη σοκολάτα και γλυκάθηκα
τα έβαλα στη τσέπη μου
μα ήταν τρύπια όταν ξύπνησα.

σαν

Σαν το ξερό το φύλλο που παρασέρνει ο άνεμος
το ξέρω
σέρνομαι σε οδούς αδιέξοδους.
Σαν σκουριασμένος ποδηλάτου σκελετός τα κόκκαλα μου
επιμένουν
τρίζουνε στα βήματα μου.

Μαριονέτα

Είμαι μια μαριονέτα
που κρέμμεται απ'τα χέρια
μιας άλλης μαριονέτας
που κρέμμεται απ'τα χέρια
μιας άλλης μαριονέτας...

κούνια- μπέλα μπελάς

Το κλαδί του δέντρου που έδεσα την κούνια
κόπηκε
από τον αέρα
κι έπεσα
και χτύπησα
και έκλαψα
τη φύση καταράστηκα
και ήρθε η βροχή
και με έλουσε
σα να έκλαιγε ο ουρανός για μένα
που ξέπεσα στη γη.

κάρβουνο

Τον ήλιο πιάνω να σου δώσω
μα τα χέρια μου είναι άδεια
γεμάτα κάρβουνο

είδες?

Μου μίλησες γεωγραφικά
σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα
Είδες τυφλή μου?
Είδες πώς σκορπίζονται στο χώμα τα πουλιά?

μόνος

"Μόνος μου κι εγώ όπως κι εσύ"
Όπως ο καπετάνιος στο τιμόνι
ή ο ψαράς που ψαρεύει την αυγή
σαν τη νοικοκυρά που τα σεντόνια απλώνει
σαν τον φορτηγατζή που καβαλάει την εθνική.

Μόνος μου κι εγώ πονώ που είμαι μόνος
και γυρνώ σαν αστυνόμος μες την πόλη
όταν πέφτουνε για ύπνο όλοι
και σφυρίζω δυνατά για να με ακούω.

Βροχή!

Την υποκρισία ποτέ μου δεν τη χώνεψα
πολλές φορές την χειροκρότησα
και ύστερα σηκώθηκα,
την πόρτα άνοιξα και βγήκα.
Ανέβηκα στο ποδήλατο
και δυο άσπρα περιστέρια
ήρθαν και με σήκωσαν ψηλά
καθώς σκεφτόμουνα εσένα
και τα λόγια σου τα ψεύτικα
χαμογέλασα
και το δάκρυ μου όπως έπεσε στη γη
κάποιος φώναξε:
Βροχή!

Μούτζα

To δίκιο μου κρατώ στα χέρια μου
αλλά το χάνω όταν μουτζώνω.

αναπάντεχα

Όλα τα περίμενε
σε ραντεβού ματαιωμένα
όλα τα χαμένα τρένα
και οι περαστικές ματιές
μουσικές
που αναπάντεχα γεννιούνται μες στα στέρνα.

για τελευταία φορά

Κάνανε έρωτα για τελευταία φορά
μα τα σεντόνια τους απλώθηκαν
στς αιωνιότητας την κάμαρα.

Lost n' never found

Σε μια κοιλάδα μέσα
οι χαμένoι αναπτήρες
πιάσανε ανα χείρας τις κάλτσες τις μονές για ταίρι
και χορέψαν με τ'αγέρι
ώσπου άναψαν και κάψανε την πεδιάδα
και τα δάση
τα βουνά και τα λαγκάδια μες στα στήθια μου
μου βάλανε φωτιά.

-Τα φύλλα της λεύκας, η στιγμή που σκοτώνουν.

Impressed

I'm impressed you are depressed!

jesus!

Jesus! Cheese in the freege!

νερό στα μάτια

Τα μάτια της νερό που βούτηξα και βράχηκα με δάκρυα ξεπλύθηκα
στολίστηκα και φώτισα τη νύχτα

πηγή

Πηγή έμπνευσης η φύση και η ψυχή όλου του κόσμου

Σ' ευχαριστώ 2

Σε ευχαριστώ που τη ψυχή μου τάραξες
και μ'αφησες
και μου επέστρεψες τη μοναξιά μου
σα δώρο μου 'δωσες την ευκαιρία να ξαναμείνω μόνος
έτσι όπως ξεκίνησα γυμνός στη πάλη με τον πόνομου την άνιση τη μάχη
πάλι να σακατεύομαι και να ξανασηκώνομαι.

εικόνες

Εικόνες πόρνες
αιμοβόρες του μυαλού
με νταβατζήδες αναμνήσεις επικίνδυνες
και μνήμες θεοσκότεινες
που σκότωσες
απέμεινανε άλουστες και μόνιμες
μόνες κι έρημες
γυρνάνε μέσα
και γερνάνε απ' έξω.

Άγιος

Καταθληπτικός εγώ?
Λίγο περίεργος κι εκεντρικός λιγάκι
ισως κάπως δύστροπος κι ανάποδος
με τις μανίες μανιακός
και παρανοϊκός σαν λύκος μανιασμένος
ένας ξένος παράξενος
της νύχτας εραστής απατημένος
προδωμένος σκύλος
ορφανός αδερφός
ανάπηρος συνοδοιπόρος
απορημένος νέος
συνοδευτής σιωπηλός
ατάραχος και σκιερός
Άγιος ανίερος και βλάσφημος.

ακτίνες φωτός

Να περπατήσω θέλησα
στις ακτίνες του φωτός των δυο ματιών σου
μα δεν πρόλαβα αν και προσπάθησα, παραστράτησα
και σαν άστρο μ' άφησες να τα κοιτώ ώσπου στη σχισμή στα χείλη σου των δροσερών φιλιών σου έσβησα.

δρόμος προς την έμπνευση

Δρόμος προς την έμπνευση
ανώμαλος, τραχής
μακρύς μα και στενός
γεμάτος κόσμο
κόρνες, φασαρία και επικύνδηνες στροφές
αργά προχώρα και μη βιάζεσαι
κοίτα τριγύρω τα λουλούδια που φυτρώνουν μες την νύχτα
μην τα κόψεις θα κοπείς και θα ματώσεις
πρόσεχε τις λάσπες στις λακούβες
πρόσεξε μην πέσεις
δε θα μπορείς να βγεις να φύγεις
να ξεφύγεις προσπαθείς μα δεν μπορείς
το τέρμα της διαδρομής της ζωής σου της μικρής είναι το τέλος
και σα βέλος πάει αντίθετα
ο θάνατος σε περιμένει σοβαρός
μη γελαστείς δεν του αρέσουν οι υπεκφυγές και τα παιχνίδια.

ομορφιά 2

Κοίταζα
την ομορφιά προσεκτικά πατρατηρούσα
και δεν πρόσεξα τα αμάξια που περνούσαν
κι έτσι όπως το δρόμο διέσχιζα και έσχιζα στα δύο το μυαλό και την καρδιά
με πάτησαν και με σκοτώσαν
μα την ομορφιά απ'τα μάτια μου να κλέψουνε δεν μπορέσαν.

Νύχτες

Νύχτες
ξεπροβάλλουν μέσα απ' τους ιστούς αράχνης στα κόκκαλά μου
και σα σκιές προβάλλονται στο πανί του καραγκιόζη
να ακροβατούν σε ένα σκοινί κομμένο.

"dead man with dead in his deadend mind"

When you loose your head go ahead straight ahead
with what you have in mind
and blow your mind out of your head.

ως το τέλος

Έλα να γεράσουμε μαζί
να ρυτιδιάσουμε
και να γεμίσουμε με τα φιλιά μας τη ψυχή μας
μια ζωή γεμάτη από αγάπη
να την περάσουμε ωραία
και να γράψουμε την ιστορία τη δικιά μας
για να λέμε στα εγγόνια μας
που θα βαστάμε μες στην αγκαλιά μας
μπρος στο τζάκι της καρδιάς μας θα πλαγιάζουμε
ο ένας θα βαστιέται από τον άλλονα
στον έναν πάνω ο άλλος θα στηρίζεται.

dancin dance in

Βάλε το δίσκο που ακούω στο πικαπ
και χόρεψε από μακριά μαζί μου
με την απουσία σου κράτησε μου συντροφιά
αγάπη μου απόμακρη
παντοτινά χαμένη.

http://www.youtube.com/watch?v=Y_PIadFsvDk

STOP

Άδειασα τα μάτια μου
και άκουσα με αυτά
Έκλεισα τα αυτιά μου
και είδα χρώματα
Κούνησα τα χέρια μου
και πέταξα
Τα πόδια μου σταμάτησαν
στη γη να ακουμπάν
Και η ψυχή
σταμάτησε.

Κορώνα Γράμματα

Κορώνα Γράμματα.
Κορώνα!
γράμματα...
Kορώνα! Πρόσωπο!
γράμματα...πλαστή αξία...νούμερα...άψυχα ψηφία άπειρα...
Δύο όψεις έχει η ζωή.
Την καλή και την καλύτερη?
Ή τη στραβή και την ανάποδη?

χαμμένο βλέμμα

Μ'αφησε με ένα γέλιο ψεύτικο
και από μπροστά μου χάθηκε για πάντα
από το βλέμμα της
ό,τι μέσα του αγάπησα.

2

2 μήνες
πώς πρόλαβα να τους γεμίσω μνήμες
αναμνήσεις γίναν ήδη
2μήνες νύχτες
2 μήνες, δεν είναι και λίγες μέρες

laptop

To laptop μου γύρισε, μίλησε και είπε:
Mαμ ,
κακά
και νάνι
τσαρλατάνοι!

αγκαλιά

Πώς να αγκαλιαστούμε?
Με τους ζουρλομανδύες που φορούμε
δεν μπορούμε.

Make Love Not War

Έλα να ζήσουμε μαζί
στο στρώμα πάνω μια ζωή
να την περάσουμε γυμνοί
κάνοντας έρωτα.

Μοίρα

Μοίρα είναι αυτό που θέλουμε να γίνει όσο τίποτα
και τίποτα δεν την αλλάζει.
"Τα όνειρα είναι η μοίρα σου".

μυστικό ραντεβού

Θα ανταμώσουμε ξανά.
Θα ξανασμίξουμε σα δυο πουλιά
"θα πέφτει λάβα απ'τα φιλιά μας"
θα πετάξουμε στα σύννεφα
πάνω από τη θάλασσα
θα βλέπουμε "τα φώτα να ανάβουν
να προλάβουν της νύχτας το μετέωρο"
να στολίζουνε την πόλη και
οι δρόμοι να γεμίζουνε αμάξια βιαστικά
σε ραντεβού να παν.
Το δικό μας ραντεβού στο μέρος το κρυφό
μην το ξεχνάς!
Το μυστικό μας μην το φανερώσεις.

Το μυαλο μου 2

Το μυαλό μου χτίστηκε και αναπτύχθηκε
βάσει δεδομένων
άπειρων ψηφίων
και αριθμοθετημένων μηχανών
άμα το κάψω
δε θα πάθω τίποτα.

χάνεσαι

Όταν δεν έχω συντροφιά και δεν έχω τι να κάνω
σε φαντάζομαι. Πειράζει που το κάνω?
Σε θυμάμαι να γελάς
δακρίζω και ξυπνάς
και χάνεσαι.

Αγαπητέ μου αγαπημένε μου

Τα σέβη μου,
Όλη μου την εκτίμηση,
και τη μισή ψυχή μου.

καμεραμάν

Κάμεραμαν
πίσω από κάμερες
με super μάτια
άγρυπνα
καταγράφει
κάθε κίνηση μου
για να με κόψει σε σκηνές
χιλιάδες chapters.

Ο Κανένας

Ο Κανένας Οδυσσέας
Μπρος στον Κύκλωπα
τυφλώθηκε.

φύλακας άγγελος

Ο φύλακας της φυλακής
φύλακας άγγελος ο πιο φυλακισμένος
τις μέρες του μετρά σα μελοθάνατος
αθάνατος κρατούμενος
στο κελί της απομόνωσης
της μόνης τιμωρίας ίσως
της πιο άκαρδης κι απάνθρωπής μεθόδου να σκοτώσεις.
Κι ο δικαστής στην έδρα του πηγαίνει
και κάθεται σαν να 'τανε ηλεκτρική καρέκλα.

Θα εξαντλήσω όλη τη σκέψη μου στο θάνατο ώσπου να πάψει να υπάρχει και να μου εξαντλεί τη σκέψη.

Ομορφιά

Τα πρωινά θυμάμαι
που στην αγκαλιά μου μέσα σ'είχα και σε φύλαγα από τ'ασχημα τα όνειρα
άνοιγα τα μάτια και σε φίλαγα
και τ'αφηνα τυφλά να σε κοιτάν.

αποχωρισμός

Ρίξε το σ'αγαπώ σα πέπλο πα στα χείλη σου
φίλα με στο κούτελο
και φύγε.

Περιστερώνες

Να σκάσει θέλει η καρδιά μου
από το τίποτα που τη γεμίζει αέρα
και οι λέξεις μου να βγουν ζητούν
και οι σκέψεις
να γίνουνε φτερά φυλακισμένα
σε περιστερώνες
σε ακτές
στη θάλασσα.

Κατάθληψη

Η κατάθληψη είναι της ζωής της ζωντανής το τίμημα εκείνης ης θυσίας της ψυχής σου στα ιερά της δυστυχίας η υπενθύμηση.

Η μουσική της Σιωπής

Χωρίς μουσική να ζω μια ζωή κενή δε θα μπορούσα θα πηδούσα στο κενό και θα γινόμουνα σιωπή σε χείλια σφραγισμένα από τα χειμωνιάτικα τα κρύα τα τσουχτερά κει πάνω στα ψηλα βουνά όπου δεν πάτησε ποτέ ψυχή σκασμένα.
Θα τρέξω σαν το γάργαρο νερό στα σιωπηλά ρυάκια και ύστερα θα κυλήσω ελεύθερος σαν άνεμος και σαν ανάσα που από το στόμα βγάζω και σκεπάζω τις φωνές που μου μιλάνε και τρομάζω.

Βαγόνι Άδειο

Στο σταθμό του τρένο τον εγκαταλλειμένο που σε εγκατέλειψα σε ξαναπέτυχα όταν ξαναπέρασα από μπροστά και στιγμιαία πρόσεξα ότι κλαις νομίζοντας ότι σε ξέχασα και τα γαλάζια σου τα μάτια αγγελούδι μου μη πνίγεσαι απ'τα δάκρυά σου και μαραίνεσαι σαν το λουλούδι τώρα ανέβα στο τρένο το επόμενο στην επόμενη τη στάση θα σε περιμένω.

Φίλα με

Κένταυροι
με κέρατα
σατανικοί εραστές της νύχτας
με τις μουσικές τις σκοτεινές
σαν τις χανούμισες
"που θα τις πάρει ο διάβολος να κάνει κομποσκίνι"
-Ναι, Ναι, Λοιπόν...Μίλα στα ίσα ρε μάλακα!

Στα αλήθεια ιεροτελεστές σας λέω είδα
με κεφαλές κομμένες
το αίμα σαν κρασί να πίνουν είδα
και να φτύνουνε κατάρες
όπερες από φαντάσματα
και πρόσωπα
"αγαπημένα πρόσωπα, αγαπημένα μάτια, έρχονται σαν τα κύματα κι αφήνουν κατακάθια"
χλωμά σαν τα φεγγάρια
με μάτια άδεια
"σε άδειους τόπους όνειρα, της άμμου κόκκους και απόνερα"
σε τρύπες μαύρες σαν κρατήρες,
σαν κομμήτες σκοτεινοί να πέσουνε στη γη
"Τώρα που ο κομήτης Χάλεϋ για λίγο θα περάσει δίπλα απ'τη γη, άνοιξε το παράθυρό σου ίσως προλάβουμε να φιληθούμε ίσως και κάτι πιο πολύ"
Άκου τη Φριτζήλα κι όλο ζήλια φίλα με!

τρώω χρόνο(τροφή για τα θηρία)

Τρώω το χρόνο όλο
τρώω λαίμαργα και δίχως στο στομαχι πόνο
Τρώω δε χορταίνω
συνεχίζω
με γεμάτο στόμα
χέζω όλο το χρόνο που μου απέμεινε ακόμα.

Something in the air

I'm somebody
when I touch your body
And I'm nothing
when my empty hands
don't hold in anything.

Τα δίχτυα του ψαρά

Μια στιγμή
η ζωή
Μια στιγμή
στα χρόνια μέσα τα αιώνια
όλα είναι μια στιγμή μοναδική
που διαρκεί για πάντα
απλώνεται, τεντώνεται
και επαναλαμβάνεται
η στιγμή που βάρυνε
και γίνεται ξανά και ξανάμανά και πάλι
"σαν αστραπή από μακρια ό,τι δεν μπόρεσε να υπάρξει,
σχίζει τη νύχτα βιαστηκα, άηχα, και ύστερα σβήνει."
Χρυσόψαρα με μνήμη μιας στιγμης ανύπαρκτης
βραδύρυθμης, αθάνατης στιγμής
της ψυχής μας της ανάλαφρης.

Ψεύτικο Ξύπνημα Με Ξυπνητήρια Που Μουγγάθηκαν

Την εικόνα σου έχω ακόμα
να κοιμάσαι
σε είδα πάλι μες στον ύπνο μου
και να με βλέπεις στο όνειρο σου
με θυμάσαι?
έτσι μου'πες όταν ξύπνησες μες στο όνειρό μου
δίπλα μου να ξάπλωνες
σε ονειρευόμουν
να κοιμάσαι δίπλα μου
και να'σαι αλλού
κι εγώ να βρίσκομαι
εκλωβισμένος στο όνειρο μου
μέσα να σε δένο στο κρεβάτι μου
και να μην μπορώ να βγω από το όνειρο
και να ξυπνήσω.

ΠΟΠ ΚΟΡΝ

Σαν τα καλαπμόκια μες σε φούρνους χώνουν τους ανθρώπους τους κατάκοπους στους πάτους να φουσκώσουν και να γίνουνε ποπ κορν να τρών οι κότες βλέποντας κουσ-κους και πρωινές πομπές ηλίθιων ξανθιών μουνιών και φουσκωτών κυρίων άφυλων.

παρεξήγηση

Περίμενε το χτύπημα στην πόρτα
Δεν ακούστηκε κι έτσι τις φλέβες της τις έκοψε και πνίγηκε στο αίμα της.
Εκείνος έτρεξε
Δεν πρόλαβε
Δεν το ήξερε
την πόρτα χτύπησε
μα η πόρτα δεν άνοιξε
κι έφυγε την πόρτα άνοιξε και βγήκε στο μπαλκόνι
και τα κάγκελά του πήδηξε.

Ο γλάρος

Περπάτησα στο δρόμο
και δεν κοίταξα για αμάξια
και προχώρησα.
Κάπου εκεί με πάτησα και σκόνταψα
κι έπεσα
και έφαγα τα μούτρα μου
Μάτωσα
Λερώθηκα
Ξανασηκώθηκα
συνέχισα να περπατώ.
Στο δρόμο που εδιάβαινα
επήγαινα και κοίταγα
ποιον να συνάνταγα
αλάργα ένα γλάρο
να πετά και να με χέζει από ψηλά!
Σκουπίστηκα
ξανά μανά προσπάθησα να σηκωθώ
να συνεχίσω το περπάτημα
προχώρησα και προς τα πίσω πήγα πάλι
ξαναγύρισα
δίχως πίσω να κοιτάω ο μαλάκας.

ρολόι

Μη φοράς ρολόι
Θα σε κυνηγάει ο χρόνος
Θα πηγαίνει όπου πας και
Θα σε τρώει.

πλέυση προς την έμπνευση

Η έμπνευση ξεχύνεται από αμπάρια με κρασί και πλυμμηρίζει
το μυαλό με λυρικά στιχάκια παραδίνομαι στη δίνη που μ'αφήνει μέσα της να χάνομαι να αισθάνομαι πως κολυμπώ μες σε νερά καυτά απ'τη λάβα που ξεπηδά από τους κρατήρες της σελήνης και σαν κομήτης σκα στη γη βουτά στη θάλασσα και τα πάντα γίνονται χρυσά κι ακίνητα.

ποτάμι

βρεμμένη πέτρα στη βεράντα μου που λιάζεται τα πρωινά μου μες στα χέρια μου κρατώ τα καλοκαίρια μου τα παιδικά στη θάλασσα με πέταξα με ξέχασα κει μέσα έριξα τη μαύρη μου καρδιά που βάρυνε απ'τα βάσανα ενηλικιώθηκα όταν πρωτοπροδόθηκα για πράγματα ασυγχώρητα που το μυαλό μου δε χωρά δε το βασανίζω πια και δε ξεχνάω προχωράω δίχως πίσω να κοιτάω κάθε πόνο ξεπερνάω και τον καλλιεργώ σαν τα λουλούδια μες τον κήπο μου έλα εδώ άκου τον χτύπο της καρδιά μου που κελαηδά γκρεκάνικα τραγούδια από της κάτω Ιταλίας τα χωριά φωτιά ανάψανε και με κοιμίζουν στα ζεστά τους χέρια που χαϊδεύουνε τα αυτιά με λόγια τρυφερά σα το χορτάρι που χορεύει με τον άνεμο ένα τανγκό ερωτικό και τελευταίο.

μύθος

Τόση ομορφιά τριγύρω μου παντού
"όταν πεθαίνει γύρω κάθε ομορφιά ένα πουλί χτυπά στα τζάμια και πεθαίνει
πάνω απ΄την πόλη η ψυχή του ανεβαίνει και ζωγραφίζει στον ορίζοντα φτερά."
Γαλάζια θάλασσα, λευκά βουνά με χιόνι καλλυμένα, λεία επιφάνεια
παγωμένες λίμνες, κύκνοι μπαλαρίνες
δέντρα καταπράσινα λιβάδια άδεια
φώτα αναμένα από πόλεις και λιμάνια πρωτοειδωμένα,
"σε που σ'αξι'ωθηκε μια πόλη σαν κι αυτή, αποχαιρέτα τη την Αλεξάνδρεια"
μέγα Αλέξανδρε μου
κοίτα γρύφος άλυτος ο μύθος της ζωής
"είναι τόσο όμορφη η μέρα που πονάει" εδώ στο στήθος
την καρδιά μου κάνει να χτυπάει δυνατότερα.

έρημος στην έρημο

Στερνός μου φίλος ο ήλιος
με ακολουθεί στην έρημο
μ'αφήνει αφυδατωμένωνο
να πεθαίνω σπό τη δίψα
διψασμένο με κρατάει
και κρατάει όλα τα δάκρυα στα μάτια
να μην τρέξουνε και δροσιστώ.

Εκκίνηση

Σήκωσα το βλέμμα και ξεκίνησα
Να περπατάω άρχισα
κοκκίνησα και σκόνταψα
πάσχισα, αίμα έφτυσα και ύδρωσα
προχώρησα μπροστά και δε με χώρεσε ο κόσμος και ανατινάχθηκα!
Στον ουρανό πετάχτηκα ψηλά και πιάστηκα απ'τα σύννεφα και ξαναέπεσα εκεί απ' όπου ξεκίνησα.

Γύρισες!

Γύρισες!
Για να γυρίσεις ήρθες?
Ή για να μου πάρεις τη ψυχή
και ύστερα να ξαναφύγεις
να πας και να την πνίξεις?

There is no tomorrow

Ψυχεδελικές μουσικές
από σατανικές κραυγές
ύμνοι από τον κάτω κόσμο
μες στον κόσμο μου τρυπώνουν από το μπαλκόνι μου
και ύστερα γίνονται φίδια που ξεχύνονται απ'το κατώφλι του σπιτιού μου
στο κρεβάτι ανεβαίνουν και με ζώνουνε
με πνίγουνε στον ύπνο μου τα βράδια
και σηκώνομαι σα λύκος και γυρνώ ανάμεσα στο πλήθος στα σκοτάδια
η καρδιά μου είναι άδεια και για το αίμα σας διψά
μέσα στο ψέμα σας θα αυτοπυρποληθώ και θα το κάψω.

Εμπρεισμός στο Πλοίο της Χαμένης Αγάπης

Καταστρώματος μυρωδιά
από κρουαζιερόπλοια παλιά
στα ρουθούνια μου τρυπώνει και με αναστατώνει
από το πάτο με ανασηκώνει
Φεύγω τώρα, δες πετάω
είναι αργά για όλα αυτά τα αβίωτα,
της ζωής τα γνωμικά,
τα όνειρα που φαντάστηκα
και τα καμώματα, τα λάθη που επανέλαβα
μέσα σε θάλασσες φωτιά βουτιά έκανα μια νύχτα
και πνίγηκα.
Στο βυθό έγινα αχινός χρυσός
σαν ήλιος με αγκάθια για ακτίνες
μες στις δίνες απ'τα κύμματα
σε εκείνες μέσα χάθηκα και έσβησα.
Τρέξε πα στην αμμουδιά
εκεί μέσα κρύψε τη ψυχή και σκέπασε την.
Ξέχασε την σκέψη σου για μια φορά κι αγκάλιασε τα σύννεφα
και τα πουλιά που σου χαμογελάνε,
χεραιτάνε από ψηλά
το αγέρι σε γλυκοφιλά
σε πετάει εκεί στα επουράνια.
Τα γαλάζια όνειρά λευκά μόνο θα κάνεις
όταν τα βλέφαρα σου κλείσεις
την γλυκιά τη μελωδία της ψυχής θα ακούσεις
αν αποκοιμηθείς...
μη ξεχαστείς.

το μωρό της Ροζ Μαρί

Πέθανα
μες στην κοιλιά της μάνας μου
μετά με βγάλανε
και με περιφέρανε με γέλια
ευτυχισμένοι μες την αγκαλιά τους
ήσυχοι βαστάγανε το πτώμα μου
τα νεκρά μου μάτια βλέπανε
μα δεν ακούγανε που φώναζα
από του Χάρου τα λημέρια
τα βαθιά μεσά στη γη
τα νεκροσκότεινα.

ξηρασία

-Είμαι ευτυχυσμένος, μ'ακούει κανείς?

-Μη φωνάζεις μικρέ. Ο κόσμος προσπαθεί να συγκεντρωθεί στη δυστυχία του.

-Είμαι ευτυχισμέμος σας λέω, ανοίξτε μου να βγω!

-Είσαι σίγουρος μικρέ? Έξω έχει κρύο. Η φύση είναι επικίνδυνη τις νύχτες!

-Αφήστε με να τρέξω και να αναπνεύσω τον αέρα τον καθάρια από τα δάση με τα πεύκα μες στα στήθια να το βάλω και να δροσιστώ!

-Εσύ αποφασίζεις, Εσύ επιλέγεις, Διαλέγεις την αλήθεια? Τέρμα τα παραμύθια τότε νεαρέ. Έξω απο'δω! Φύγε μακριά και μην ξαναγυρίσεις πίσω. Τρέξε να πιάσεις την ευτυχία την άπιαστη. Πέταξε στα σύννεφα και φέρε μας βροχή για να μας πνίξει.

Ines

Η γλύκα σου ποτέ δε με λιγώνει
με πληγώνει που να αποκοιμηθώ δε δύναμαι στα χείλη σου
να κυλίσω απ'τη χαραγματιά στα στήθη σου
κι από τον αφαλό να πέσω στον παράδεισσο
να κολυμπήσω στους χυμούς σου
να τους πιω
και να γευτώ τα αρώματα
όλων των εποχών
να ξεπλυθώ
μωρό να ξαναγίνω
να θηλαζω από το γάλα σου
να ξαναγεννηθώ.

shine

-What are you doing? You want to set me on fire?

-I'd just like to make you shine!

fool moon

Full moon parties
are for fools
who don't know about the wolves!

ΚαληΜέρα Νύχτα

τα πρώτα λόγια και τα τελευταία που είπε αφού άφησε την τελευταία τη πνοή ή και την πρώτη ήτανε:

"Αύριο Ξημερώνει Νύχτα"

Μη με ξεχάσεις

Ένα κομμάτι του εγκεφάλου μου
στα κύτταρα της μνήμης μου θα σε επεξεργάζεται,
νύχτα μέρα θα εργάζετε για σένα
να ανταγωνίζετε τα κομμάτια τα ξενόφερτα
σώμα με σώμα να αντιμάχεται τα νέα, τα καινούργια με το φρέσκο αίμα.

Το κομμάτι μας γερνάει και ξεχνάει
μη πεθάνεις και ξεχάσω,
αν ξεχάσεις θα πεθάνω.

πουτάνα αγάπη

Η αγάπη
δεν είναι παιχνίδι:
παίζεις,
χάνεις ή κερδίζεις,
φεύγεις,
τους τα παίρνεις
και πας και τα ξοδεύεις
στις πουτάνες.

ζω δημιουργώντας, δημιουργώ ό,τι ζω

Δε θέλω να ζω
μια ζωή που να δημιουργήσω δεν μπορώ.
Θέλω να δημιουργώ εγώ αυτό που ζω.

ανθισμένη αμυγδαλιά

Άκου την ανάσα σου
σε μια δροσιά αράζει
εφοδιάζει αρώματα
από ανθισμένα δάση
κι αναμνήσεις βγάζει.

Άκου τη σε βάζει
μέσα σε όαση
"σβησμένη τηλεόραση"
στην φύση την αόριστη
εξόριστη η φωνή σου
και η ψυχή σου απροσδιόριστη.

Παρούσα Απουσία

Θα λείψω για λίγο...
Ή μάλλον όχι,
Θα λείψω για πάντα.

λένε

Μου λένε
ζήσε τη στιγμή
μη σκέφτεσαι
Κι εγώ απαντώ
πως όταν σκέφτομαι ζω.

Mια σκέψη είναι η στιγμή
και μια στιγμή είναι η ζωή,
μη σκέφτεσαι.

Λήθη

Το πρώτο φύσημα
το αεράκι εκείνο που ένιωσες
το ξέχασες.
Ξέχασες τις ματιές που έλαβες
και τα χαμόγελα που με αυτά
τα μάτια φώτισες
Σκόρπισες στιγμές και "μάζεψες"
σαν τότε που γεννήθηκες.
Ζητάς να πνίξεις ανσφάλειες σε ξένες αγκαλιές
Ποτέ δεν ξες τι θες και κλαίγεσαι
ξεπλένεις αμαρτίες με σαπούνια
γίνεσαι παιδί στην κούνια όταν πληγώνεσαι
προδίδεσαι, εκδικήσαι
και ύστερα μονάχος μένεις,
περιμένεις
το επόμενο σου θύμα για να παίξεις,
να αντέξεις τη ζωή που τη βαρέθηκες.

Αγώνες

Αγώνες
Αγώνες που τους σκέπασαν οι αιώνες
Αγωνίες για μητέρες που απομένουν μόνες
Μάχες με τους ανεμόνες
Καταστροφές από στροφές που παίρνει το μυαλό
Επικίνδυνες
Στραμμένοι προς εμάς αγώνες

Club Sandwich

Φτηνές εκπομπές
πομπές πλαστικές
στις λεωφόρους με τα φώτα και τις πινακίδες
που σε βγάζουν σε κοσμογωνίες αιχμηρές.
Δεν το φαντάστηκες, το είδες!
Ξανθιές, μελαγχρινές
ιδρώτες, χνώτα από οινόπνευμα
ματιές
στο "κενό των οριζόντων" των ενδόμυχων στραμμένες.

Αόριστα και γενικά,
ουδέτερα όλοι μιλάν,
σε κρίνουν, σε κοιτάν καχύποπτα
"Που θες να πας?" Σου λεν,
"Δεν έχεις που να πας!"
Ας τους εκεί να παίζουν μες τις φλόγες
Πάρε το σακάκι σου και βγες!

Η λεχώνα και ο πρίγκιπας

Νιώσε ευχάριστα βουτώντας
στα βαθιά νερά
τα κρύα, τα δυσάρεστα.
Αγκάλιασε τη δυστυχία σου
και κλάψε από χαρά.
Πιάσε τα δάχτυλα του Χάρου
χάιδεψ' τα και καν' τον πρίγκιπα.
Να συναντήσει τη ζωή
και να χαθούν μαζί.

Happy Birthday

βάλε τον ουρανό μέσα στη γυάλα
και πιες γουλια, γουλιά τα σύννεφα σα να'ναι γάλα
σβήσε τη θάλασσα, δώσε φτερά στα ψάρια
μαζί με τα πουλιά να κολυμπούν γύρω απ'τη μπάλα
που γυρίζει και γυρίζει και μας νανουρίζει.
ρίξε νερό στο χώμα να γίνει σοκολάτα
τούρτα η γη τα δέντρα κεράκια αναμμένα
αστέρι γινόμαστε ένα
και τώρα φωτίζει
το κενό που μας χωρίζει.

Παιδική Χαρά

Η περίεργη γριά το πάρκο πάει πάλι να ανοίξει τα χαράματα.
Μην μπεις εκεί μέσα!
Θα ακούσεις κλάμματα από μωρά τερατογεννημένα.
Νυχτερίδες θα σου πιουν το αίμα.
Βιαστές και δολοφόνοι,
νεκρόφυλλοι, παιδεραστές, κανίβαλοι,
σιαμέοι και επιληπτκοί,
σχιζοφρενείς και μανιακοί,
αλμπίνο ακρωτηριασμένοι,
σαλταρισμένοι και κουφάλαλοι παράλυτοι
κρύβονται εκεί.
Ξωτικά θα δεις τρομακτικά και δέντρα που πάνω χαραγμένα σύμβολα θα δείχνουνε το δρόμο για τη λύση της εξίσωσης εκείνης της μόνης εικασίας.
Το δρόμο για την έξοδο δε θα βρεις όσο κι αν ψάχνεις.
Εκεί θα μείνεις!
Στο θάλαμο το πιο απομονωμένο.
Εκεί!
Που ο ένας πάνω στον άλλο στιβάζονται και ασφυκτιουν,
οι "φυσιολογικοί".

φωνές

Όταν ακούς φωνές και σκέφτεσαι,
σκέφτεσαι ότι εσύ τις λες
κι ό, τι σου λεν δεν κάνεις.

-Είναι καιρός για ήρωες αυτός?

-Αυτός είναι καιρός για ήρωες !

Παγίδα

Πέφτεις κι εσύ στη παγίδα της επιβεβαίωσης

Στο πηγάδι δίχως πάτο.

Πολλοί

Πολλοί χαθήκαν από σφαίρες.
Αμέτρητες σφαίρες.
Άλλοι μαχαιριές δεχτήκαν
κι άλλοι απ'του συνανθρώπου τους τα χέρια στραγγαλίστηκαν.
Πολλοί βυθίστηκαν σε ωκεανούς.
Μες στο βυθό γίνανε βράχια που ζωντανεύουν τις νύχτες και ακολουθούν τα πλοία.
Γίνονται κύματτα που αφρίζουν και ορμάνε στην στεριά
Για να μην ξεχνανε οι ζωντανοί.
Πολλοί, κηνυγημένοι από τις τύψεις τους, τις ξέφυγαν πηδόντας στο κενό.
Πολλοί κατάπιαν φάρμακα.
Πολλά φάρμακα, μπερδεμένα, και ύστερα από λεπτά που κράτησαν αιώνες, μπήκαν σε ύπνους με εφιάλτες και δεν ξαναξυπνήσαν.
Κάποιοι θέλησαν να κάνουνε το αίμα συντριβάνι, μα στο τέλος στέρεψαν.
Υπήρξαν κάποιοι που κλάψαν τόσο που απ'τα δάκρυα τους πνιγήκαν.
Πολλοί δεν μπόρεσαν να πάρουνε ανάσα σε μπουντρούμια μέσα κλειδωμένοι και κοιμήθηκαν.
Άλλοι γίναν κάρβουνο, στη φωτιά μέσα βουτήξαν.
Άλλοι ατύχησαν και αρπάχτηκαν απ' το ράμφος του θανάτου εκεί που δεν το περιμέναν.
Πολλοί στη γέννα πάνω την πνοή αφήσαν
Τι άνθρωποι θα γίνονταν αν ζούσαν?
Άραγε πονάμε όταν πεθαίνουμε?
Πέθανε κανείς ποτέ από πόνο?

φύγε

Ώρες ώρες με ακούω
Ακούω τη φωνή μου
Ακούω αυτά που λέω και τρομάζω
Δε θέλω να μ'ακούω!
Χαμήλωσε τα φώτα
Το φως με καίει
Χαμήλωσε τα!
Καίνε τα μάτια μου
Δεν ακούς?
Καίγομαι εδώ μέσα
Δε θέλω να είμαι εδώ
Δεν το διάλεξα
Φύγε τώρα
Τι περιμένεις?
Φύγε και κλείδωσε φεύγοντας
Άσε με μόνο μου
Φύγε σου λέω!
Σε παρακαλώ
Φύγε!
Δεν είναι ωραία εδώ
Δε νιώθεις στο αέρα την αύρα του θανάτου?
Θες να κοπείς?
Φύγε!
Χάσου από εδώ!
Τον κόσμο μου τον έφτιαξα με λάσπη και αίμα
Δεν τον μοιράζομαι
Τ΄ακούς?
Φύγε τι με κοιτάς?
Κλάψε για μένα
Γιατί εγώ δεν μπορώ
Φοβάμαι πως θα πνιγώ στα δάκρυα μου
Έχω πολλά φιλαγμένα εδώ μέσα
Παγώσανε και κρυώνω
Φοβάμαι,
ακούς?
Μη φύγεις!
Σε παρακαλώ μη μ'αφήσεις εδώ
Μη φύγεις!
Μη φύγεις πάλι
Κράτα με
Θα πέσω
Μη φύγεις σε παρακαλώ
Πάρε με στην αγκαλιά σου
Έλα πάρε με
Κρυώνω δε βλέπεις?
Γιατί έφυγες?

Ανάσα

Κουράστηκα να με κουβαλάω
Το σώμα μου κουράστηκε και με πονάει τα βράδια.
Η μέση μου με πεθαίνει.
Γέρασα.
Κοιτα τα δάχτυλα μου ξέφτισαν
Γεμίσαν άλατα.
Τα κόκκαλα μου τρίζουν ακούς?
Ακούς τον ήχο που κάνουν?
Σαν ξεκούρδιστο πιάνο.
Σαν δαιμονισμένα τριζόνια.
Με ανατριχιάζει αυτός ο ήχος.
Γιαυτό δεν κουνιεμαι πολύ.
Μόνο τον αντίχειρα κουνάω για να αλλάζω κανάλια.
Σαν σάπια βάρκα μες στα κανάλια περιφέρομαι τα σκοτεινά, που βγάζουν σε άλλα κανάλια, κι αυτά με τη σειρά τους με βγάζουνε σε νερά θολά πάλι.
Μες στα κανάλια χάνομαι και δε με βρίσκω.
Το δέρμα μου χαλάρωσε.
Με σιχάθηκε τόσα χρόνια.
Σιχάθηκε να το αποστειρώνω με σαπούνια και κρέμες.
Με σιχάθηκα.
Κοίτα με!
Ντρέπομαι.
Όταν ξεντύνομαι κλείνω τα μάτια για να μην αντικρίσω το ερείπιο που σέρνω.
Μόνο κάτι ψωροδοκάρια μείνανε που με το ζόρι με βαστάνε μην πέσω.
Δε θέλω να πέσω!
Φοβάμαι να πέσω πάλι.
Έπεσα τόσες πολλές φορές.
Τόσο χαμήλα έπεσα.
Σακατεύτηκα.
Από μέσα πληγές.
Πολλές πληγές.
Δεν μπορείς να δεις μα εγώ ξέρω.
Με όρους πάντα ζω περιοριστικούς.
Με ορούς κρατιέμαι στη ζωή και φάρμακα που μου φέρνουν εφιάλτες στον ξύπνιο μου.
Προσπαθώ να μιλήσω,
να ζητήσω βοήθεια μα εδώ είναι ανέλπιδο.
Όταν πατάω το κουμπάκι πάνω από το κεφάλι μου,
η χοντρή νοσοκόμα, μπουκάρει στο δωμάτιο με μια σύριγγα στο χέρι και μου καρφώνει το κρέας μου.
Ακόμα ναρκωμένος νιώθω από τη τελευταία φορά.
Τι βάζουν εκεί μέσα?
Πόσο ανεπανόρθωτα έχω μολύνει το αίμα που κυλάει λιγοστό πια στις φλέβες μου!
Ακόμα όμως αντέχει να στουμπώνεται στις αρτιρίες και ναι τρέχει.
Πότε δε κουράζετε?
Αμάν πια!
Δεν αντέχω εδώ μέσα!
Που πήγανε όλοι?
Που είναι ο άξεστος ο γιος μου? Τον προδότη!
Το ταβάνι με πλακώνει.
Το δωμάτιο πολυ κρύο και μονότονο.
Κι αυτές οι κωλοουσίες με έχουν καταντήσει πορνόγερο!
Τι τρέλα!
Τι γελοιότητα!
Πώς δίνουν τέτοια πράμματα στον κόσμο?
Δε γνωρίζουνε τις παρενέργειες?
Αχ τι άρωμα αυτό της πρώτης νιότης.
Τι έμπνευση ακόρεστη σου προσφέρει η ζωή!
Τι καλή που είναι μαζι σου.
Αλλά μετά...
Όταν μαζέψεις πια, σε ξεχνά.
Αβάσταχτος ο πόνος του μόνου.
Του παρατημμένου στα χέρια του θανάτου που παίζει μαζί σου.
Σε παίρνει και σε σηκώνει σαν βρέφος και σε ρίχνει μέσα στη κάσα σου!
Κάνε κούνια τώρα, σου λέει!
Τι εφιάλτης Θεέ μου!
Δεν αντέχω!
Βγάλτε με από εδώ μέσα!
Βγάλτε μου την ψυχή απο εδώ μέσα!
Δεν ακούτε ε?
Κάνετε πως δεν ακούτε?
Τώρα θα δείτε ρε τομάρια!
Να ρε!
Φεύγω μόνος μου δε χρειάζομαι τη βοήθεια σας!
Να!
Τα μηχανήματα που με έχετε καλωδιωμένο θα τα κάνω να πάψουνε επιτέλους.
Σατανικές μηχανές!
Να!
Θα βγάλω τα καλώδια...
Να τα έβγαλα!
Τα κατάφερα, ναι!
Αχ!
Επιτέλους...
Ανάσανα!

όταν πέφτω για ύπνο

Όταν πέφτω για ύπνο
μια,
δυο ,
τρεις σκέψεις ξεπηδάνε απ' το κεφάλι μου
στο μαξιλάρι κάθονται και με κοιτάνε δίχως να με αφήνουνε να κοιμηθώ.
Φωνάζουν κι άλλες σκέψεις.
Χιλιάδες σκέψεις ξεπηδάνε τώρα από τη ναρκωμένη πτυχή του εγκεφάλου μου.
Από τη μέσα μεριά, πίσω, πίσω,
Από το ασυνείδητο το σκοτεινό και τρισάθλιο!
Πλυμμηρίζουν το δωμάτιο!
Κάνουν πάρτυ με θανατερές μουσικές και τσιρίζουν στα αυτιά μου.
Δε με αφήνουνε σε ησυχία αυτές οι σκέψεις!

Και στο ξύπνιο μου
εμφανίζονται από το πουθενά
με αιφνιδιάζουν
ορμάνε και με τραβάνε από τα μαλλιά!
Θεέ μου!
Τι σκέψεις!
Δεν αντέχει το κεφάλι μου...θα σκάσει!
Και θα γεμίσει ο τόπος σκέψεις

Οι δυο κόρες μου.

Οι δυο κόρες των ματιών μου
-Ειρήνη και Αθανασία.

Οι δυο τρύπες των αυτιών
-Σκύλα και Χάρυβδη.

Τα δυο μου χείλη
-Ανθή και Σοφία

Τα δυο μου χέρια άνθη
Τα δάχτυλα μου αγκάθια.

Τα δυο μου πόδια υπάκουα σα σκυλιά
Με ακολουθουνε όπου πηγαίνω.

Και το μυαλο
Το μυαλό δεν ξέρω
-Χάθηκε!

A.-Do you know that noone can understand you-life and death-neither their ownselves?

B.-I don't speak English. I don't understand!

A.-Thank you very much...

Δες!

Λέμε ξεμπερδεύουμε...
Μπερδεύουμαι ότι λέμε.
Κλαίμε,
Κοροϊδεύουμε όσους κλαίνε.
Λένε πως δεν κλαίμε όταν την ψυχη κηδεύουμε.

Δεν αγαπάμε
Δες!
Δες που κοιτάμε!
Δες!
Αλλού θέλουμε να πάμε κι αλλού πάμε!

Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές

Ψυχροί Υπολογιστές

Τους κοιτάω και δε βλέπω τίποτα,

Άψυχα αντικείμενα.

Μόνο γράμματα και άπειρα ψηφία

Πρόσωπα ανάμεσα σε άλλα χιλιάδες πρόσωπα

Χίλιες εικόνες μόνες

Αμέτρητες φωτογραφίες απ'τις στιγμές που δεν έζησα.


Ακίνητος!

Άχρωμος!

Με μια οθόνη γεμάτη χρώματα ψεύτικα.

Μια οθόνη που μιλά

με φωνές τρομακτικές

και παίζει όργανα, κολασμένες μουσικές

κι έχει ένα μάτι που με κοιτά

πρωί, μεσημέρι, βράδυ.

Στο σκοτάδι μέσα ανάβει,

Κοκκινο μάτι

και με τρώει.



Τι Ψυχροι Υπολογιστές!

Τι δολοφόνοι!

Μέσα στα σπίτια μας τους έχουμε κι ούτε που ξέρουμε τι κάνουνε τη νύχτα!

Μη μιλάς!

Σώπα!

Κοιμήσου τώρα,

Καληνύχτα.

Τραγουδάκι

Κοριτσάκι κάνει ποδήλατο μόνο
μες το δρόμο και σφυρίζει
ένα τραγούδι σαν το λουλούδι ανθίζει το δίνει
σ'έναν ποδηλάτη που κοιτάει κι αρχίζει τούτος τώρα
να σφυράει, συνεχίζει το τραγούδι χείλη, χείλη
να αλλάζει ώσπου
το τελευταίο στόμα έξω
από το σπιτι το ποδήλατο βαζει,
την πόρτα κλείνει κι έτσι το τραγούδι
λήγει.

Καμμένες Αισθήσεις

Σάββατο, 28 Φεβρουάριος 2009
καμένες αισθήσεις
α).

-Σε βλέπω μ' ακούς? Σε βλέπω που ακούς!

-Όπως σε βλέπω και με βλέπεις, σε βλέπω που με βλέπεις που ακούω

β).

-Σε βλέπω, ακούς?

-Ακούω, βασικά άκου...

γ).

-Σε βλέπω ακούς?

-Άκου να δείς!

δ1).

Α.-Κοίτα!...μ'ακούς? Μίλα, ακούς?

Β.-Σ'ακούω, μιλάς?

Α.-Ναι, κοίτα...

Β.-Ακούω!

Α.-Κοίτα ρε! Τι ακούς?

Β.-Κοιτάω!

Α.-Δες τώρα...

Β.-Ακούω...

Α.-Όχι κοίτα...

Β.-Κοιτάω...

Α.-Πάτα...
Τι κοιτάς ρε? Πάτα!

δ2)με Α,Β,Γ.

Α.-Κοίτα!...μ'ακούς? Μίλα, ακούς?

Β.-Σ'ακούω, μιλάς?

Α.-Ναι, κοίτα...

Γ.-Εγώ?

Α.-Όχι εσύ άκου.

Β.-Ακούω!

Α.-Κοίτα ρε εσύ! Τι ακούς?

Γ.-Εγώ?

Α.-Όχι εσύ ρε!

Β.-Κοιτάω!

Α.-Δες τώρα...

Β.-Ακούω...

Α.-Όχι κοίτα...

Β.-Κοιτάω...

Α.-Πάτα...

Γ.-Εγώ?

Α.-Εσύ σκάσε!...

Β.-Εγώ τι να κάνω?

Α.-Εσύ πάτα ρε, τι κοιτάς?


Ε.

Α.-Κοίταξε να δεις...

Β.-Δεν ακούω κουβέντα!

Α.-Μα άκουσε να δεις...

Β.-Δεν ακούω λέμε!

ή

Α.-Κοίταξε να δεις...

Β.-Δεν μπορώ...είμαι τυφλός

Α.-Ε ωραία τότε άκουσε να δεις...

Β.-Δεν μπορώ...είμαι κουφάλαλος!

Α.-Ε τότε πώς μιλάς???

Β.-Α μιλάω? Δεν ακούω γιαυτό...συγγνώμη ε.

Α.-Καλά, καλά. άντε τα λέμε...

Β.-Ε κώψ'την πλάκα ρε συ αφού ξέρεις ότι δεν ακούω!

Α.-Ε τότε πώς με άκουσες?

Β.-Μαλάκα λες να ακούω? Άκου να δεις!

Α.-Δες τον μάλακα την έχει ακούσει κάνονικά!

Β.-Είδες ρε μαλάκα?......Ακούς?

Α.-Ναι μίλα...

Β.-Είδες?

Α.-Ναι.

Β.-Τι είδες ρε μαλάκα?

Α.-Και τι δεν είδα!

Β.-Ναι ε? Κοίτα να δεις ρε!

Α.-Πάλι?


ΣΤ.

Α.-Δες...

Β.-Βλέπω...

Α.-Οχι δες!

Β.-Είδα!

Α.-Είδες?

Β.-Ε είδα!!!

Α.-Όχι...Είδες που σου' λεγα?

Ι.

Σε πονώ και σε νιώθω,
Αλλά...Δε σε βλέπω και δε σ'ακούω!

Υπάρχεις?

Υπάρχεις
ζεις
και
γεύεσαι
πώς είναι να μπορείς να σκέφτεσαι.
Μην ανησυχείς,
όσο υπάρχεις σκέφτεσαι
κι όσο σκέφτεσαι υπάρχεις,
φευγεις κι έρχεσαι.

Υπάρχεις
ζεις
και γεύεσαι πώς είναι να ονειρεύεσαι να μην υπάρχεις.

Δεν αλλάζει τίποτα στο σκοτάδι

Ο άνθρωπος αλλάζει.

Κατάθεση Ψυχής Απόδειξη Ζωής

Γράφουμε για τα πάντα στη ζωή,
για ζωντανά και άψυχα,
για σκέψεις και εικόνες,
για αλήθειες κα ψέμματα,
για αντιθέσεις,
για συναισθήματα και αισθήσεις
σα να θέλουμε να καταθέσουμε τεκμήρια για όλα αυτά,
για μια ζωή που δεν αποδεικνύεται.

Η αλήθεια είναι ότι ό,τι αγγίζω είναι αλήθεια.

Monaksia

Μοναξιά μες σε δωμάτια στενά,
Πιο στενά, πιο στενά...
Μέχρι να χωράει ένας μονάχα.

Μια γλώσσα μου έβγαλε γλώσσα κι υστέρα μου είπε κάτι σε μια γλώσσα που δεν γνώριζα.

Τα Πουλιά Πατάνε.

όλα και τίποτα

Όλα πάνε δυο, δυο και είναι διαφορετικά κάθε φορά.

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

Κάθετι είναι ενδιαφέρον και χρήσιμο.

Καθένας έχει κάτι να πει.

Το τίποτα είναι πιό πολύτιμο από τα πάντα.