Σαν ηλιόσποροι βαθία σκοτισμένοι
κοιτάμε στο χώμα

Τι κι αν στέκεις στο φανάρι δεμένος
Τι κι αν μισείς τον εχθρό σου με μένος
Θλιμμένος θα είναι για πάντα ο ουρανός
Κλειστός και σκοτεινός σαν το βλέμμα σου.

Βαδίζουμε

Βαδίζουμε μονάχοι στη ζωή
Ζυγιάζουμε τα βάρη μας στην πλάτη της
Τρομάζουμε τις νύχτες
Ουρλιάζουμε τις νύχτες
Ζούμε τις νύχτες.
Φοβεροί κι αντριωμένοι
Στέκουμε αγέρωχοι
Κοιτάζοντας το πέλαγος.
Έτοιμοι να παλέψουμε
Έτοιμοι να ηττηθούμε
Έτοιμοι να χαθόύμε.

Δεν υπάρχει η θλίψη
η θλίψη δεν υπάρχει.
Τα φώτα που ανάβουνε το σούρουπο υπάρχουν.

Κρεμαμένος Ουρανός

Κρεμασένος ο ουρανός
Κουρασμένος γέρνει μπρος
και Κατακερματίζεται όποτε βρέχει.

τραμπάλα

Κάνω τραμπάλα με το Θάνατο
Το πλάσμα το αθάνατο το μόνο
Πόνο νιώθεις πόνο
Νιώθω πόθο για εσένα αγαπητό μου
Σ'έχω δίπλα στο πλευρό μου όταν κοιμάμαι
Σε θυμάμαι να γελάς και δε θυμάμαι
Πως ξεχνάς το πιάνο που ακούγεται όταν σε πιάνω
Με τα δάκτυλα μου παίζω μελωδία απ'την καρδιά μου
Μοναδικά γλυκιά μου αγαπημένη
Είναι η Ζωή αυτό που δε μας περιμένει.

Δεν πεθαίνουνε οι Άστεγοι. Γίνονται η σκόνη σε σοκάκια και γωνιές μιας γκρίζας πόλης.