Φόβος
Τετάρτη, 3 Σεπτεμβρίου 2008, 4:01:46 μμ

H άσφαλτος ποτέ δε μένει μόνη.
Σαν τις ρυτίδες που βγάζεις στο μέτωπο.
Τις σιγχαίνεσαι μα αυτές τι θα έκαναν χωρίς εσένα?
Τα φανάρια υπάκουα πάντα είναι πολλές οι φορές που αναβοσβήνουνε άσκοπα
Κι αν περπατάς συνεχώς τον ίδιο δρόμο
Τι φταίει που μένεις στο ίδιο σημείο?
Τι έχει το σκοτάδι και τρομάζεις τη νύχτα?
Γιατί να μη φοβάσε τίποτα παρά μόνο το θάνατο
Αφού ανησυχείς για ό,τι οδηγεί σε αυτόν
δε φοβάσε τη ζωή την ίδια?

Το καπέλο της γιαγιάς (22/08/07)
Τετάρτη, 3 Σεπτεμβρίου 2008, 4:01:16 μμ

Το καπέλο της γιαγιάς
Το μπαστούνι του παππού
Το βρακί της κοπελιάς
Τα γυαλιά του τυφλού.
Η πετσέτα του μπάνιου
Του χασάπη η ποδιά
Το μαξιλάρι που ακουμπώ
Ο ζελές στα μαλλιά
Η μπουκιά στα δόντια
Του νεκρού η θηλιά
Το ακουστικό τηλεφώνου
Του κουμπαρά τα ψιλά.
Τα δόντια της χτένας
Του φοιτητή το πανό
Το καθρεφτάκι στη τσάντα
Το προφυλακτικό.
Η σφαίρα που φεύγει
Το καρφί που λυγίζει
Ο καπνός που χορεύει
Το αίμα που πήζει
Και την καρδιά σταματά
Που δεν ξαναχτυπά.

Μια βραδιά στο μπιτ
Τετάρτη, 3 Σεπτεμβρίου 2008, 4:00:47 μμ

Λίγο απόλυτος αυτός μα συμπαθής
Γλυκήτατο κορίτσι αλλά κάπως αφελής
Τι αστείος τύπος, είναι αληθινός?
Εκείνη με κοιτά, μήπως είναι ανασφαλής?
Γιατί μιλάει δυνατά αυτός?
Δίπλα του ο άλλος στέκει σιωπηλός
Τι σκέφτεται και είναι χαμογελαστός?
Η κοπέλα που είναι όμορφη νιώθει άνετα με αυτό?
Όλοι το βλέμμα της ζητούν μα δεν έχουν τι να πουν
Η βραδυά κατρακυλά
Με τσιγάρα και ποτά
Και μεθυσμένα γνωμικά
Παίρνει ο ένας τ'άλλον αγκαλιά
Φιλιούνται άλλοι σταυρωτά
Φέρονται υπερβολικά
Πώς να τους φαίνομαι εγώ
Που δεν πίνω ούτε μιλώ?
Λες να μ'εχουν για τρελό
Που στέκω και παρατηρω?

Θερινοί εραστές (30/07/08)
Τετάρτη, 3 Σεπτεμβρίου 2008, 4:00:47 μμ

Θερινοί εραστές
Παιδεραστές
Σφίγγουν τα βυζάκια
Κερνάνε τα σφηνάκια
Στα μοιραία γκομενάκια
Με τα σιδεράκια
Και τ' άσπρα κωλαράκια
Που μασάν τα καλαμάκια
Και χτυπάνε παλαμάκια
Χορεύοντας προκλητικά
Για να τραβούν τα βλέμματα
Ανόητα μπερδέματα
Κι ας είναι όλα ψέμματα.

Οι Μοιραίοι (20/07/08)
Τετάρτη, 27 Αυγούστου 2008, 5:51:43 μμ

Όμορφοι, Αδύνατοι
Άνετοι κι Ωραίοι
Όλοι αυτοί οι Μοιραίοι
Που δείχνουν Δυνατοί
Τους πνίγει το παράπονο
Η ψυχή τους κλαίει
Τα βράδυα όταν κοιμούνται
Ο νους τους καταρρέει
Δεν έχουνε ζωή
Στο χρόνο θα χαθούν
Και δε θα τους θυμούνται.

Οι Σκέψεις (20/07/08)
Τετάρτη, 27 Αυγούστου 2008, 5:45:31 μμ

Σκέφτομαι για να γεμίσω τη σιωπή
Δύσκολο πράγμα οι σκέψεις
Όταν πας να τις εκφράσεις
Σταματάς να σκέφτεσαι.

Λυπάμαι
Τετάρτη, 27 Αυγούστου 2008, 5:45:31 μμ

Δε νιώθω χαράΟύτε λύπηΧαίρομαιπου δε λυπάμαιΚαι λυπάμαιπου νιώθω χαρά γιαυτό.

Κι αν δεν ?
Τετάρτη, 27 Αυγούστου 2008, 5:45:31 μμ

Κι αν δε βιώσω αυτό που θα με κάνει ποιητή,για αυτό που ήρθα στη ζωή,τότε γιατί γεννήθηκα?

Το Παράπονο (30/07/08)
Τετάρτη, 27 Αυγούστου 2008, 5:45:31 μμ

Η Ζωή είναι η αιωνιότητα
Η Φύση η νεότητα
Η Αγάπη συνήθεια
Το Ψέμμα το ένα και το αυτό με την Αλήθεια
Εγώ είμαι εσύ
Κι Εσύ όλοι αυτοί
Η Μέρα με τη Νύχτα αδερφή
Η Ομορφιά με την ασχήμια φτυστή
Το Δίκαιο ή το Άδικο δεν ωφελεί
Σε πνίγει το παράπονο
Kι αυτό σου δίνει πνοή

η Χελώνα

Μεθυσμένοι γλάροι
πετάνε γύρω απ' το φεγγάρι
μες στη καλοκαιρινή σαγηνή
κολυμπάνε πιγκουίνοι.

Παγωμένοι κάκτοι
ξεπηδάν από το φράκτη
χιονισμένη Αυστραλία
καύσωνας στη Γροιλανδία.

Ψάρια αράζουν στη στεριά
και αρπάζουνε φωτιά
και στη μέση του χειμώνα
ξεκινάει μια χελώνα.

Για να πάει στην άλλη άκρη
να πηδήσει από το χάρτη
να γυρίσει στο χαρτί
κι απ'τη γόμα να σβηστεί.

Άνθρωποι του Πνεύματος

και του οινοπνεύματος

που δεν έχουνε να δώσουν

και παίρνουν για να έχουν.

το Αγνό

Το αγνό παραμονεύει

μέσα στη ξεφτίλα,

λοξοκοιτάει και γυρεύει

το βλέμμα που δεν ψεύδεται

ούτε και μπερδεύεται

από την τεκίλα.

2 τακούνια μόνα

κάνουν παρέα το' να στ' άλλο.

Δεν είμαι νεκρός

είμαι ποταμός

οι φλέβες μου γίνονται ρίζες

και τα μαλλιά μου κλαδια

που απλώνονται στο φως.

-Αυτό θα πάρετε παρακαλώ? 12 ευρό! ...Εσείς κύριε?

-Τίποτα ευχαριστώ...

-6 ευρό παρακαλώ!!!

βαλς των αναμνήσεων

Είχαμε μπει κοιμόμενοι

στη χώρα όπου ταυτίζονταν οι αναπνοές μας

ακολουθώντας ρυθμικά

το βαλς των αναμνήσεων.

Ξεχνάω

Η πλάση σπουργιτίζει και με ναναουρίζει

ακούγοντας τη θάλασσα

ξεχνάω ότι σπατάλησα

τα χρόνια μου και τ'άφησα

να φεύγουν άδεια.