Μαύρο Μετάξι

Η κυρά στη λάντζα που τα ζώδια διαβάζει,
κι ο ποδοσφαιριστής που κυλιέται στη λάσπη,
η σερβιτόρα που τρώει τα νύχια της,
κι ο σκουπιδιάρης που σφυρά πριν χαράξει,
ο βοσκός που καπνίζει ένα τσιγάρο πριν το κοπάδι στιβάξει,
η άδεια τάξη, και η φωτιά που γίνεται στάχτη,
η μπαλαρίνα που τρέμει πριν βγει στη σκηνή,
το νερό της βροχής λίγο πριν στάξει,
τα χείλη πριν το φιλί, το πουλί πριν να μπορεί να πετάξει,
η κάμπια προτού φτιάξει μετάξι,
και μεταξύ της στιγμής
που δύει ο ήλιος κι ο ουρανός σκοτεινιάζει
είδα εμένα
να διαβάζω τα ζώδια,
να κυλιέμαι στη λάσπη,
να τρώω τα νύχια μου,
να σφυράω πριν χαράξει,
ώσπου το χρώμα του ορίζοντα σαν μαύρο μετάξι,
για να με σκεπάσει μ'αγκάλιασε.

ο Πρώην Επόμενος

Στον πρώην τον επόμενο,
και στον επόμενο πρoηγούμενο
που θα μιλήσει
θα πέσει κεραυνός και θα τον κάψει.

περιμένοντας

Περίμενα κάπου που περίμενε ένας άλλος
κι ο ένας περίμενε να φύγει ο άλλος
και ο άλλος περίμενε να φύγει ο ένας
κι έτσι κανείς δεν έφυγε.

Το Φιλί και Η Παρεξήγηση

Έπρεπε να σου δώσω να καταλαβεις
γιατι σου έδωσα εκείνο το φιλί στο όνειρό μου
μα έσυ αποκοιμήθηκες

κι εγώ

δεν ξύπνησα ποτέ για να'ρθω να σε βρω
και να σου πω να σηκωθείς
να 'ρθεις να με φιλήσεις.

Οι δρόμοι (the road)

Η φωτιά που ανακάλυψε ο ανθρωπος,
ειναι αυτή που μεταφέρουμε κρατώντας την ζεστή μεσα στα στέρνα μας
Και το νερό του παραδείσσου
έγινε κόκα κόλα αλκοολούχα
Ο δρόμος προς το Μέλλον είναι τραχύς και δίσβατος
γεμάτος ερημήτες
που πέφτουν σαν κομήτες μες στη γη
και αναζητούν τη σάρκα σου
Δε θα'χει βάρκα να ξεφύγεις
Θεός να ευχηθείς
και φως
για να μπορείς να δεις
Δε θα γνωρίζεις αμα είσαι ζωντανός
θα γυρίζεις γύρω γύρω από σένα σαν τρελός
που έχασε το φως του
Το κομμάτι αυτού του κόσμου όλου του συμπαντος
που καταπατούμε
θα 'ρθει μια μέρα που θα τον καταραστούμε
και σαν αστρο από τον ουρανό θα τον δούμε να σβήνει πέφτοντας στη θάλασσα μιας μαυρης τρύπας.

Οι Απολαύσεις

Η Ζωή είναι μια απόλαυση,
αυνανισμός με οργασμό το θάνατο.
Το πρώτο ξύπνημα
είναι άσπρο χρώμα πάνω στις ηλιαχτίδες.
Το νερό στο πρόσωπο είναι φιλί απ'τις πηγές.
Το χτένισμα είναι χάδι απ'τις παρθένες μοναχές.
Λίγος ο καφές μα δεν πειράζει
οι απολαύσεις είναι καλύτερες όταν είναι μικρές.
Μέρες χαλαρές σαν εξεταστικές
που ότι ζητάς μπορείς να το αποκτάς αν θες.
Οι ανέμοι φίλοι σου και εραστές,
οι κοπελιές σα καλοκαιρινές διακοπές,
δροσερές σαν παιδικές καρδιές
κοκκινίζουν σαν τους λες πόσο πολύ τις θες.
Το χθες ήταν καλό και το αύριο καλύτερο
περιμένει να σου δώσει όσα δεν ξες.
Η σιέστα το απόγευμα μετά το γεύμα με επιδόρπιο
βανίλιες, σοκολάτες, φράουλες με σαντιγές
κι ο ερχομός της νύχτας που μοσχοβολάει σεξ,
ο καθαρός μπιντές και οι λευκές πετσέτες που κρέμονται καθαρές,
η φωνή της μάνας σου και οι καρπαζιές οι πατρικιές,
η έξοδος το βράδυ με μπύρες, σαγκριές, τεκίλες και "ψιλές"
και η βραδυνή η μαλακία πριν να πέσεις σα να μην υπήρχε χθες
είναι οι απολαύσεις που ποτέ δε ζήτησες κι όμως τισ είχες.

Το τέρας

Tο λεωφορείο σα σκουλίκι σέρνεται στους άδειους δρόμους
Κυλά στους υπονόμους και τρυπά τους νυσταγμένους πόνους μου
Πριν βγει ο ήλιος και βάλει φωτιά μες το κεφάλι μου
Πρωτού απλώσω το σεντόνι μου στη γλυκιά μου μοναξιά
Μεσα στις φλόγες θα βουτήξω,
Θα μπω να περπατήσω στα σκοτάδια της ματιάς σου
Και στο ξημέρωμα της μέρας το τέρας μέσα μου θα σηκωθεί
Θα τριγυρνάει στα στενά μπας και σε βρει και σε κατασπαράξει!

Ασε τη σιωπή να στάζει
μέσα στη στη νύχτα σου φιλιά
και την αγκαλιά μου άφησε να σε σκεπάζει.

Στο Φως

Η γεύση του καμμένου ξύλου
καίει στον ουρανίσκο ακόμη
τι ψάχνω και τι βρίσκω δε θα μάθω όσο ζω
μα θα αναζητώ το άπιαστο.
Το όνειρο που είδα ξέρω δε θα το ζήσω
κι όσο κοιτάω πολύ μπροστά
θα γυρίζω πάντα πίσω.
Δε γνωρίζω τι μπορώ, δε μπορώ όλα αυτά που θέλω να ζητήσω.

Το βράδυ μόλις βουτήξω στο σκοτάδι, ξαφνικά ξυπνώ.
Στο φως δεν είμαι ικανός να δω το φως σου.
Αν είμαι ο άνθρωπός σου δεν το ξέρω
ξέρω πως είμαι δικός σου μια τέτοια στιγμή.