Το κίτρινο του φύλλου

Νιώθω τη χλωμάδα του νεκρού

Το κίτρινο του φύλλου

και το βάρος της θάλασσας.

Η θειά μου η Νέλλη

H μυρωδιά από πιπέρι
μου θυμίζει τη θειά μου
την καμπούρω τη Νέλλη.

Σαν χαρακτήρας του Μπος
σαν Καλικάντζαρος
σα γερασμένη νεράιδα
σαν καλοκάγαθη μάγισσα
καθόταν στη βεράντα
πάντα με ένα τσιγάρο στο χέρι
το καλοκαίρι και κοίταζε.

Τι κοίταζε
κανείς μας δεν ξέρει
κι ύστερα έπαιρνε κι έτριβε
κι έριχνε κι άλλο πιπέρι.

Τα έπιπλα

Μ'αυτό τινάζαν τις ψυχές από τα έπιπλα
και φωνάζοντας "Λήθαργος"
τις κοιμίζαν μια για πάντα.

Φωτιά στα μνήματα

Βάλαν φωτιά στα μνήματα
Φλόγες σαν κύμματα εξαπλώθηκαν
Τεντώθηκαν
και κάψανε τα σπίτια
τα λαγκάδια
τα βουνά
τη θάλασσα.
Κι όλα τα δηλινά τυφλώθηκαν
γιατί θυμίζαν πυρκαγιά.

Βάρος

Αφήνω το βάρος της αλήθειας
στις πλάτες του ουρανού.

Μα όταν κοιτάω ψηλά τα αστέρια
βλέπω τις σκέψεις που δεν έκανα.

Αψού

Δεν είχε κάτι ποιητικό κι όμως με "τράβηξε".
Φτερνίστηκα και δεν ανταποκρίθηκε.
Ξαναφτερνίστηκα και πάλι τίποτα.
Φτερνίστηκα για τρίτη φορά
κι Εξαφανίστηκα.

Στο Λιβάδι Του Χρόνου

Στο λιβάδι του χρόνου
θα ονειρευτώ πως ξαπλώνω
και θα μυρίζω το χρώμα
του θλιμμένου ουρανού.

Φερνάντο Πες ωά

Περπάτησα πάνω στη θάλασσα

και μέσα έπεσα.
Θύμωσα.
Στα δυο τη χώρισα
και ξάπλωσα.
Κοιμήθηκα
και ξύπνησα

πνιγμένος.

παραμιλητό

Έχω δει πράγματα που δε βλέπονται
Πάνω στα νεκρά μου μάτια
Καθώς παραμιλούσα

4 σύννεφα

1.Έτσι όπως γέρνουνε τα σύννεφα
φοβάμαι μήπως πέσουν.

2.Του ενός σύννεφου η σκιά
έπεφτε στο άλλο
σαν όνειρο λευκό
σαν ακτή χωρίς νερό
σα πούπουλο στον άνεμο
σα να'ναι εγώ
όλο το κενό του ορίζοντα.

3.Ποτάμια σύννεφα κυλούσαν στον αέρα
και ρίχνονταν στο πουθενά και πέρα
οι εκβολές εξαερίζονταν και γίνονταν πουλιά
που πέφτανε με φόρα χαμηλά και ανεβαίνανε ψηλά ξανά
σαν τις κορδέλες απ'τις κοπέλες που χορεύουνε
με δακρισμένα μάτια.

4.Πότε θα προσγειωθούμε?
Κουράστηκα να βλέπω τα σύννεφα από πάνω
και να τα περνώ για κύματα.